بوسه‌ی بدرود

پشت خرمن‌های گندم، لای بازوهای بید آفتاب زرد،کم‌كم رو نهفت. بر سر گیسوی گندم‌زارها بوسه‌ی بدرود تابستان شكفت... راستی را، بوسه‌ی تو، بوسه‌ی بدرود بود؟ بسته شد آغوش تابستان؟ خدایا، زود بود!

حیدر بابایه سلام

قدم زدن بر ابرهای خیال و زیستن در زندگی شیرین که شادی ها و غم ها را در بستر جبر خود دارد ، حکایت شعر شهریار دراشعارش و به خصوص حیدر باباست . ما با شهریار ، شاعر را در بستر جامعه درک کردیم ، زندگی را دیدیم که بی شعر و شاعر و هنرمند لطافت و ظرافت ندارد! شهریار روح بزرگ انسان را در شعر به تجسم آورد و ....... و چه نیکو که در ایران بزرگ شعر و روز شعر با نام شهریار همراه شده است

شاعر غنایی روسیه - الکسی لئونیدوویچ رشتوف

الکسی لئونیدوویچ رشتوف شاعر و نویسنده روسی است. دایره المعارف کوچک شهر برزنیکی در قلمرو پرم او را به عنوان بهترین شاعر غنایی روسیه معرفی می کند.............رشتوف از سال 1953 شروع به نوشتن شعر کرد. اولین کتاب او "لطافت" در سال 1961 منتشر شد و توسط منتقدان ارزیابی شد. در دهه 1960-1970 مجموعه های شعر او به نام "صفحه تمیز"، روآن گاردن، "غزل" و غیره ظاهر شد. در سال 1965، پس از انتشار داستان خود "دانه های سیب رسیده"، الکسی رشتوف در اتحادیه نویسندگان اتحاد جماهیر شوروی پذیرفته شد. در آن زمان او به عنوان شاعری شناخته شده بود: اشعار او در گلچین بهترین شاعران غنایی گنجانده شد و مقالاتی به اشعار او اختصاص یافت. در سال 1982 رشتوف به پرم نقل مکان کرد و به عنوان مشاور ادبی در سازمان ادبی منطقه ای پرم مشغول به کار شد و در همان زمان به نوشتن شعر ادامه داد. کتاب های او در پرم و یکاترینبورگ منتشر شد. در سال 1987 به مناسبت پنجاهمین سالگرد تولد خود، به این شاعر درجه شهروند محترم برزنیکی اعطا شد. رشتوف همچنین در سال 1987 گواهی افتخار از هیئت رئیسه شورای عالی RSFSR و در سال 1994 به مقام کارگر ارجمند فرهنگ اعطا شد. در همان سال مجموعه شعر "گفتار متفاوت" منطقه در حوزه فرهنگ و هنر برای او جایزه پرم را به ارمغان آورد. .

کمی از نور من بردار...

در کودکی ما بسیار صریح تر بودیم: - برای صبحانه چی داری؟ - هیچی - و من نان با کره و مربا دارم. از نان من بردار... سالها گذشت و ما متفاوت شدیم حالا هیچ کس از کسی نخواهد پرسید: - تو دلت چیه؟ تاریکی نیست؟ کمی از نور من بردار...

آینا‌‌‌، گؤستر اوزومده ، گیزلی قالان مین غمی‌‌‌.

آینا‌‌‌، گؤستر اوزومده ، گیزلی قالان مین غمی‌‌‌. آیدین ائله عالمه‌‌‌. منده اولان المی‌‌‌.

او کسی را ندارد که گربه اش را بهش بسپارد..........

او به زودی نود ساله می شود - او تا صد سال عمر خواهد کرد. راز طول عمر؟ ساده است: او کسی را ندارد که گربه اش را بهش بسپارد ...

اوزون و اینجه بیر یولدایام من - شعری از آشیق ویسل

اوزون بیر اینجه یولدایام شعری از آشیق ویسل است که توسط نوروز نوروزلو خوانده می شود

ایچری ده ئولموش

آغریدان بوغولان کیمی اویاندیم و نتیجه نی دییشه بیلمدیم کناردان شن گوروشوردوم امما ایچری ده چوخدان ئولموشدوم

فعله ! اوزونی سن ده بیر انسانمی سانیرسان ؟

فعله ! اوزونی سن ده بیر انسانمی سانیرسان ؟ پولسوز کیشی، انسانلقی آسانمی سانیرسان؟ انسان اولانن جاه و جلالی گره ک اولسون انسان اولانین دولتی ، مالی گره ک اولسون همت دمیرم ؛ ایولری عالی گره ک اولسون آلچاق ، اوفاجق داخمانی (دخمه) سامانمی سانیرسان ؟ آخماخ کیشی اینسانلیقی آسانمی سانیرسان؟

اوزون اینجه بیر یولدایام

اوزون و اینجه بیر یولدایام من گئجه گوندوز گئدیرم حال و احوالیمی بیلمیرم گئجه گوندوز گئدیرم دونیایا گلدییم آن ، او زاماندا یوللاندیم ایکی قاپیلی بیر مهمانخانادا گئجه گوندوز گئدیرم حتی یوخودا دا گزیرم قالخماق اوچون سبب آختاریرام همیشه گئدن لری گوروره م گئجه گوندوز گئدیرم

غزل لر ویدئو

عشقدن جانیمدا بیر پنهان مرض وار، ای حکیم خلقه پنهان دردیم اظهار ائتمه، زنهار، ای حکیم! وار بیر دردیم کی چوخ درماندان آرتیقدیر منه قوی منی دردیم‌له درمان ائیله‌مه، وار، ای حکیم! گر باسیب ال نبضیمه، تشخیص قیلسان دردیمی آل امانت، قیلما هر بی‌درده اظهار، ای حکیم! گل منیم تدبیر بیهوده‌مده سن بیر سعی قیل کیم اولام بو درده آرتیقراق گرفتار، ای حکیم! گؤر تنِ عریان ایله احوالیمی هیجران گؤنو، وار ایمیش روزِ قیامت، قیلما انکار، ای حکیم! چکمه‌یینجه چاره‌ی دردیمده زحمت بیلمه‌دین کیم اولور درمانِ درد عشق دشوار، ای حکیم! رنج چکمه صحّت اوچون، ال فضولی‌دن گؤتور کیم قبول صحّت ائتمز بؤیله بیمار ای حکیم!

نارین یاغیش

قوللارین بوینوما ساریلمایینجا

گوزومو آچاندا سن اولمایینجا قوللارین بوینوما ساریلمایینجا گوزومدن کونلومه نور دولمایینجا نئیلیرم اوفوقده چیخان سحری بوش یئره جاملاردان باخان سحری

باران

میخائیل رودنیک به سال 1960 در ولادیمیر روسیه متولد شد. او در یک مدرسه هنر کودکان تحصیل کرد و از دانشکده هنر و گرافیک موسسه آموزشی ولادیمیر فارغ التحصیل شد. وی عضو اتحادیه خلاق هنرمندان روسیه و صندوق بین المللی هنراست. میخائیل نمایشگاه هایی در روسیه، اروپا، خاورمیانه و ایالات متحده آمریکا برگزار کرده است.

اگر اولماسایدی جهاندا قلم،

میرزا علی معجز شبستری شاعر صریح الهجه دوران رضاخان پالانی، با زبان توفنده و سخن تلخ جانگزا و برنده ی خود، نقشی بسیار استثنایی در تاریخ ادبیات آذربایجان دارد. او را با هیچ شاعری نمی توان مقایسه کرد. زبان طنز آلود بسیار تلخ وی، همه سردمداران زور و تزویر را در همه زمان ها گزیده است، می گزد و خواهد گزید. و در کنار تیغ زهر آلود زبان خود، روحی لطیف، غنایی و تغزلی نیز دارد و اگر بگویم که نوحه های جانسوز و مراثی از دل برآمده ی او، هنوز هم در ماه محرم الحرام ورد زبان عزاداران حسینی است، شخصیت  استثنائی وی را بیش از پیش فراچشم خواهد داشت.

روز شعر این سرزمین ؛ اعتبار خود را از شهریار به نیکویی در یافته است!

پرتوهای درخشان در شبِ عمیقِ در آسمان تیره چونان نیزه هایی پرتاب می شوند ؛ آسمان می درخشد ! سایه های غول پیکر با پیش و پس کشیدن رویاهامان، نزدیک می شوند و همه چیز را در درون مان در هم می آمیزند ؛ گذشته ی شیرین ، حال پر تلاطم ؛ آینده ی مبهم پر امید ، ایلدیریم همان صاعقه با شدت از درون مان فریاد می زند ، دردِ اشتیاقِ بی پایان - اشتیاقی که در آن هر زیبایی پاک در کلام حس های شاعر و نت های سلیس در نهرهای شعر و موسیقی اش روان می شود و درد و آلام هنگامی که تحلیل می رود. عشق، امید و شادی شکوفه می دهند و سعی می کنند سینه هایمان را با هارمونی های رنگین التیام دهنده زخم ها باشند.... همه حس هایی را پشت سر بگذارند که ما بر روی آن ها زندگی می کنیم ! این نگاهی به شعر شهریار در حیدربابایه سلام است ، که مانند سمفونی شماره پنجم بتهوون با نوای آغازین با تمام قدرت خود می کوبد و سپس لطافت را در نهرهای روان آب پاک برزمین می گستراند!

ترکیب زیبا از آشیانه پرنده ، درخت سرد و درخت سبز

اما فردای آن روز درخت با آشیانه اش آنجا نبودند !

نارستان

آی میرزا داییم منه بیر ناغیل سویله من سنین ناغیللارین ایچره گوزللیکلر تاپمیشام سنین گوزلریوی یوموب بیر آه چکیب باشلاماغیوا هوسلنیرم ........................................................................................................ سس سیز صداسیز شاعیریم انسان اولا بیلمز انسان ساییلان یوردونا مهمان اولا بیلمز سن یوردوی دوندرسن اگر باغ بهشته فیکرونده داهی روضه رضوان ا ولا بیلمز جهد ائت دیریلیقدا سنه اولموش دئمه سینلر سس سیز یاشاماق وارلیغا برهان اولا بیلمز

قاصدک رازهایم

چه راز ها چه ناگفته ها برتو خواهم بست! چه آرزوها به تو خواهم گفت و تو را با چه امیدها روانه ات خواهم ساخت ! دلتنگی هایم را رازدار خواهی بود تا که به او بگویی که چه ها نگفتم به او قاصدهای سبک پرواز من !

نگفتمت مرو آن‌جا؟ ـ که آشنات من‌ام

نگفتمت مرو آن‌جا؟ ـ که آشنات من‌ام در این سرابِ فنا، چشمه‌ی حیات من‌ام وگر به‌خشم رَوی صدهزارسال ز من به‌عاقبت به‌من آیی که منتهات من‌ام نگفتمت که به‌نقشِ جهان مشو راضی؟! که نقش‌بندِ سراپرده‌ی رضات من‌ام