بوسه‌ی بدرود

پشت خرمن‌های گندم، لای بازوهای بید آفتاب زرد،کم‌كم رو نهفت. بر سر گیسوی گندم‌زارها بوسه‌ی بدرود تابستان شكفت... راستی را، بوسه‌ی تو، بوسه‌ی بدرود بود؟ بسته شد آغوش تابستان؟ خدایا، زود بود!