تورکانا انسان نمادین طبیعت !

تبریز امروز:

 

 سرزمینی تورکانا از اتیوپی تا کنیا را در بر می گیرد ، منطقه ای فقیر که هیچ خدمات پزشکی و تعمیرگاه ماشین و جاده و پمپ بنزین در طول 800 کیلومتر وجود ندارد . اما انسان هایی با مشقت بسیار سال هاست که به زندگی ادامه می دهند و ....

 

 سه زن از قبیله تورکانا با گردن بندهای سنتی خود

قبیله تورکانا در ناحیه تورکانا در استان ریفت غربی کنیا ساکن است. آنها بخشی از قبایل نیلوتیک  هستند و به عنوان سومین بزرگترین گروه قومی در کنیا، پس از کالنجین و لو ، که کمی بیشتر از ماسایی ها است.

 

مردان تورکانا در استیل تورکانایی در کنار ساحل  ایستاده اند.

 به گزارش افریکن جئوگرافیک ؛ ریشه تورکانا از منطقه کرامجونگ شمال شرقی اوگاندا به وجود آمده است. بر اساس افسانه های شفاهی آنها  در حالی که یک گاو را دنبال می کردند وارد کنیا شدند. تاریخ نشان می دهد که بر خلاف بسیاری از قبایل دیگر، آنها تحت تاثیر استعمار قرار نگرفتند، زیرا در سرزمین های خشک و بایر که در آن ساکن بودند، ارزش کمی دیده می شد.

یک روستای تورکانایی در کنار رودخانه تورکانا

تورکانا سکونت گاه دائمی ندارد و اغلب به دنبال مواد غذایی و منابع آب در حال حرکت هستند. دامدارانی که برای تولید  شیر کار نمی کنند، به دامنه های کوهستانی یا کوهپایه ها منتقل می شود، جایی که پوشش گیاهی طولانی تر از دشت ها است.

زن قبیله تورکانا با گردنبندهای سنتی خود که نشانگر ازدواج اوست

تورکانا، مانند ماسای و سمبوو، لباس های رنگارنگ و مجلل می پوشند. زنان خود را با گردنبند های رنگارنگ تزئین می کنند و مردان موهایشان را با خاک مخصوص رنگ می کنند. موقعیت اجتماعی یک زن در قبیله، با میزان و سبک جواهری که او می پوشد، مشهود است.

چوپان جوان تورکانا در کنار شتر

 

درست مانند ماسای، معیشت تورکانا به دام خود تحویل غذا وابسته است - هرچند که دامداری به همان اندازه که ماسایی دارند در تورکانا رایج نیست. شترها یکی از حیواناتی هستند که آنها همراه با حیوانات دیگر مانند بز، زبو (زیر گونه گاوهای محلی) و الاغ نگهداری می شوند. آنها به طور کامل  برای زندگی از محصولات حیوانی مانند شیر، پوست و گوشت استفاده می کنند. پولی که از فروش دام بدست می اید  برای خرید کالایی مانند ذرت، لوبیا، شکر، تنباکو و سبزیجات استفاده می شود.

 

زن تورکانا در مقابل خانه اش که از الیاف گیاهی ساخته شده است

 

تورکانا به عنوان یک واحد اجتماعی به نام "آویو" زندگی می کند - این شامل مرد، همسرانش ( چند همسری یک عمل پذیرفته شده است) وکودکان است. اندازه awi متفاوت است با توجه به ثروت، اما میانگین آویوو تقریبا 20-25 نفر است. سرپرست خانوار "داراي دام" است، اما به زنان اختصاص داده مي شود - تعداد حيواناتي که به آنها داده مي شود، بستگي به وضعيت زنان در حوادث وگذر زندگی دارد.

کودکان تورکانا

بر خلاف دیگر قبایل عشایر، تورکانا بسیاری از آداب و رسوم پیچیده و یا ساختارهای اجتماعی قوی ندارد. هر خانواده خانواده تورکانا تمایل به خودکفایی دارد، درحالی که تعدادی از خانواده ها دامداری خود را تجمیع می کنند.

رقص  سنتی در کنار دریاچه تورکانا

با توجه به ایمان و مذهب، اکثریت تورکانا هنوز مذهب سنتی آفریقایی خود را اجرا می کنند. آنها به یک خدای آسمان یا آسمان ایمان آورده اند، که آنها آنها را Akuj یا Kuj می نامند. این خدای معمولا زمانی که در معرض  سختی های شدید و یا بحران مانند زمان خشکسالی به یاد می افتد. 

 

چوپان جوان تورکانا در کنار شترهایش 

تورکانا به دو دلیل اصلی شتر را نگه می دارد. اولین مورد برای استفاده آنها به عنوان یک حیوان اهلیاست کهایده آل برای شرایط سخت در محیط بیابان می باشد. دوم این است که شیر شتر به راحتی قابل هضم است.

رئیس قبیله بر روی صندلی سنتی خود نشسته است

مردان ترکانا از صندلی  ecicholongs، که برای اهداف مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، از صندلی های ساده برای اجتناب از نشستن به طور مستقیم در شن و ماسه بیابان داغ، تا آنکه به افراد کمک می کند که سر خود را از زمین محافظت کنند و در استراحت روی زمین قرار ندهند ، این صندلی مانع از هرگونه آسیب به آرایش موی آنان نیز می گردد.

  

مرد تورکانا در کنار ساحل دریاچه تورکانا

تورکانا در طراحی جواهرات خود بسیار متخصص هستند - مانند دستبند های خیره کننده و گردنبندی که زنان می پوشند. آنها همچنین در زمینه نجاری چوب، حجاری سنگ و فلزکاری، تولید سلاح های خود واسباب بازی ها، و وسایل سرگرمی و چاقوها ماهر هستند .

 

 شتر مانند گاو نیز می تواند به عنوان نماد ثروت است که در مراسم مذهبی قربانی می شود و همچنین بین مردان برای ایجاد یا تأیید دوستی های به عنوان هدیه مورد استفاده قرار می گیرد.

 

گله بزها به سمت حفره های آب درساعات اول صبح روان هستند

به دلیل ارزش بالای دام  در تورکانا ، اغلب آنها به قبایل دیگر حمله می کردند تا حیوانات بیشتری به دست آورند. اگر چه این می تواند به عنوان سرقت از دیدگاه بیرونی دیده شود، این یک روش سنتی کاملا قابل قبول در میان تورکانا و دیگر قبایل در شمال کنیا محسوب می گردید.

 

 

گزارش از کاوه وحیدی آذر