آرپا دره سی و انسان بی مسئولیت!

تبریز امروز:

زمانی نه چندان دور آرپا دره سی یک روستای معمولی مجاور  شهر تبریز بود ؛ اما  توسعه شهر باعث شده است که امروزه می توان گفت آرپا دره سی نیم کوه ان طرف تر  تبریز قرار دارد و  از کنار کوه در چند دقیقه می توان از تبریز به آرپا دره سی رسید!

 آرپا دره سی با کوه های فرسایش یافته اش از سال ها باد و باران تصویری بسیار زیبا از محیط طبیعی به بیننده ارائه می کند ! چشمه ی آب معدنی ولی کم آب آرپا دره سی ؛ هندوانه های  دیم شیرین و پر آب ! شقایق های وحشی  و انواع گیاهان دارویی  از زیبایی های آن هستند .

آرپا دره سی  را می توان اکنون جزیی از شهر تبریز دانست ؛؛ اتوبوس های درون  شهری در حال جابجایی مسافران خود در این مسیر قرار دارند !

***

آرپا دره سی در حال تخریب  است ؛ کوه ها ماالک پیدا کرده اند ؛ کارخانجات در آن احداث شده اند و حتی روستای آرپادره سی  به یک شهرک کارگاهی و یا یک شهرک صنعتی غیر رسمی تبدیل شده است !

کمی بعد از آرپا دره سی و در ونیار تا چند سال پیش اثر ثبت شده میراث فرهنگی ؛ پل ونیار از دوران صفویه را می توانستی شاهد باشی که از قضای روزگار و حافظان نه چندان حافظ میراث فرهنگی پل را  بر زمین زده اند تا سیلاب آجی آن را در خود غرق نماید!

ارپا دره سی  تا "خوجا"  در حال غرق شدن  در نخاله های ساختمانی است؛ تا آنجا که تابلوی شهرداری منطقه 5 تبریز، اخیرا از سر تقصیر نخاله گم  و محو گردیده است !

آب نخااله ها را می شوید ! خاک و آب الوده می شوند ! زباله  ها را به آتش می کشند هوا آلودگیی می یابد ! و ماجرای تخریب محیط زیست ، میراث طبیعی و میراث فرهنگی و الزامات زندگی و حیات  شهر تبریز در حال تلاشی قرار میگیرد !

***

سال ها  تخریب تدریجی کوهستان و منطقه در مقابل چشمان  کم عکس العمل مسئولین در این منطقه ادامه دارد.

نصب تابلو  درخواست نریختن نخاله ؛ بحث های بسیار در مورد شهرک کارگاهی غیر قانونی، آلودگی آب ، خاک و هوا ی آشکار؛ نشان از اطلاع مسئولین  دارد ! اما بی عملی در این ماجرا  مواجه ساختن شهر با بحران زشت شدن دارد . شعار تبریز 2018 در مقابل بی عملی و بی برنامگی مسئولین تدارک شهر برای نام اور ساختن  شهر و کسب درامد  از گردشگری  و در کنار آن حفظ شهر و حاشیه هایش برای مردم شهر فراموش شده به نظر می رسند!

***

منطقه خوجا تا تبریز منطقه ای نزدیک تبریز با دیدنی های بسیار چون کوه های رنگی آ لا داغلار ؛ دوزلاق  شوره رود و .... زیبایی های بسیار است

می شد رستتوران های زیبا را در کنار رودخانه آجی برپا داشت و با کمترین هزینه درامد کسب کرد ؛ ذهن مردمان را  در فشارهای اقتصادی و داستان های زشت فساد  و مشکلات آرامش داد.

می شد نشان داد که انسان های باشعور به سادگی می توانند زیبایی را در یابند و از سادگی های طبیعت با هزینه کم زمان و ریال بهره برند ! راستی چه کسانی  برای مردم شهر این فرصت ها را خواهند آافرید زمانی که مسئولان این کارها  در گیر روزمرگی ها حفظ صندلی و جایگاه هستند.

 

 

توفیق وحیدی آذر