تبریز امروز:
آناتولی کنستانتینوویچ لیادوف (Anatoly Konstantinovich Lyadov)، ، در ۱۲ مه ۱۸۵۵ در سن پترزبورگ روسیه به دنیا آمد و یکی از آهنگسازان کمالگرای دوره رمانتیک دیرینه بود. او که هم معلم موسیقی، هم پیانیست و هم آهنگساز بود، هرچند در سایه غولهایی مثل چایکوفسکی یا ریمسکی-کورساکوف قرار گرفت، اما آثارش زیبا، ظریف و پر از رنگهای روسی هستند و ارزش شنیدن زیادی دارند.خانوادهاش همه موسیقیدان بودند و آموزش اولیهاش را از ناپدریاش گرفت. بعد در کنسرواتوار سن پترزبورگ درس خواند، پیانو و ویولن کار کرد، اما بیشتر به سمت کنترپوان و فوگ رفت. از ۱۸۷۸ در همان کنسرواتوار تدریس کرد و شاگردان معروفی مثل سرگئی پروکفیف داشت. با گروه «پنجگانه قدرتمند روسی» (Rus Beşleri) ارتباط نزدیک داشت و بعدها از ایگور استراوینسکی هم تعریفهای زیادی شنید. اما خودش خیلی محافظهکار و سختگیر بود – هم با خودش، هم با شاگردانش. آن داستان معروف که به شاگردانش میگفت «چرا پیش منید؟ برید پیش ریچارد اشتراوس یا دبوسی!» و با لحنی مثل «بروید به جهنم!»، دقیقاً شخصیت کمالگرا و سنتیاش را نشان میدهد یکی از محبوبترین آثارش، پرلود اپوس ۱۱ شماره ۱ (در سی مینور) است – قطعهای کوتاه، شاعرانه و پر از احساس رمانتیک که واقعاً شنیدنی است.
موسیقیاش به خصوص مینیاتورهای پیانویی و قطعات ارکسترالش مثل «دریاچه مسحور» (The Enchanted Lake, Op. 62)، «بابا یاگا» (Op. 56) و «کیکیمورا» (Op. 63) که پر از تصاویر جادویی روسی و رنگآمیزی ارکسترال فوقالعاده هستند. آثارش کوتاه، دقیق و پر از جزئیات ظریفاند؛ انگار نقاشیهای کوچک موسیقیایی. کمالگراییاش باعث شد آثار کمی بنویسد، اما همانها هم شاهکارند.
