مولکول هایی که ژن های ما را کنترل می کنند، برندگان جایزه نوبل پزشکی را مشخص کردند

تبریز امروز:

ویکتور امبروز و گری روکون نیکلاس علمهد © انتشارات جایزه نوبل
جایزه نوبل پزشکی برای کشف microRNA ها، مولکول هایی که ژن های ما را کنترل می کنند، اعطا شد
تاریخ انتشار: 7 اکتبر 2024 ساعت 13:41 BST
نویسنده

 

دو دانشمند، ویکتور آمبروس (دانشکده پزشکی UMASS چان در ایالات متحده) و گری روکون (دانشکده پزشکی هاروارد در ایالات متحده)، برنده جایزه نوبل 2024 در پزشکی یا فیزیولوژی شدند.

آنها این جایزه معتبر را برای کشف مولکول های کوچک در سلول های ما به نام microRNA دریافت کردند. این کشف نه تنها درک ما از نحوه عملکرد بدن ما را تغییر داده است، بلکه حوزه جدیدی از علم را نیز باز می کند. حتی به درمان های جدید نیز گسترش می یابد.

این مولکول ها، microRNA ها، به سادگی می توانند به عنوان کنترل کننده های کوچکی در داخل سلول های ما، بلوک های سازنده بدن ما در نظر گرفته شوند. آنها به تصمیم گیری در مورد اینکه کدام بخش از DNA ما، ماده ژنتیکی خودمان، باید فعال و کدام بخش بی صدا باشد کمک می کند.

آنها را به عنوان دکمه های تنظیم صدا برای ژن های ما در نظر بگیرید و در صورت لزوم آنها را بالا یا پایین کنید. همه سلول‌های ما حدود 3 میلیارد. دارای همان تعداد حروف DNA به نام باز هستند - خود این مولکول‌های کوچک در واقع به کنترل اینکه کدام یک از حروف روشن یا خاموش هستند، مانند کلید به نحوه رفتار ژن‌های ما کمک می‌کنند.

این تنظیم ژن نامیده می شود و بسیار مهم است که به سلول ها کمک می کند تصمیم بگیرند که چه نوع سلولی باید باشند. آنها همچنین نقش های زیادی در بیماری های سخت درمان مانند سرطان و بیماری های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون دارند.

MicroRNA ها نقش مهمی در بدن ما در طول زندگی ایفا می کنند. آنها رشد ما را از یک سلول به یک فرد کاملاً شکل گرفته با اندام ها و بافت های مختلف هدایت می کنند.

همانطور که ما رشد می کنیم و پیر می شویم، این مولکول های کوچک با تنظیم دقیق فعالیت ژن هایمان در صورت نیاز، به سلامت ما ادامه می دهند. هنگامی که microRNA ها عملکرد نادرست دارند، می تواند منجر به بیماری هایی مانند سرطان شود، به همین دلیل است که دانشمندان در حال مطالعه آنها برای توسعه درمان های جدید هستند.

جالب اینجاست که microRNAها همچنین به توضیح اینکه چرا قسمت‌های مختلف بدن ما ظاهر و عملکرد متفاوتی دارند، علی‌رغم اینکه تمام سلول‌های ما دارای حروف DNA یکسان هستند، کمک می‌کنند. این باعث می شود آنها هم برای سلامت کلی و هم برای منحصر به فرد بودن فردی ما ضروری باشند.

 

بسیاری از تحقیقات خود من بر روی microRNA ها متمرکز شده است و ما اکنون می دانیم که هزاران مورد از آنها در سلول های ما وجود دارد که همه آنها متفاوت هستند. تیم‌هایی که من رهبری کرده‌ام اهمیت خود را در بسیاری از انواع مختلف سرطان نشان داده‌اند و نحوه کنترل فرآیندهای سلولی مختلف مانند رشد، تقسیم و همچنین گسترش را که می‌تواند در سرطان رخ دهد، نشان داده‌اند. ما حتی دریافته‌ایم که آنها برای بیدار کردن سلول‌های بنیادی در سرطان، جمعیت‌های نادری که می‌توانند یک تومور کاملاً جدید ایجاد کنند، کلیدی هستند.

Ambros و Ruvkun این microRNA ها را در حین مطالعه کرم های کوچک پیدا کردند. آنها متوجه شدند که این مولکول ها می توانند نحوه رشد کرم ها را کنترل کنند.

این واقعیت که microRNA ها در بسیاری از گونه ها یافت می شوند نشان می دهد که آنها در طول تاریخ تکامل و به طور کلی در سراسر زیست شناسی مهم بوده اند. بعدها، دانشمندان دریافتند که انسان و سایر حیوانات نیز دارای microRNA هستند.

درک میکرو RNA ها می تواند به راه های جدیدی برای تشخیص زودهنگام بیماری ها و به طور کلی درک عمیق تر از نحوه عملکرد بدن ما منجر شود.

دانشمندان در حال بررسی راه هایی برای استفاده از microRNA ها یا مولکول هایی هستند که آنها را به عنوان درمان بیماری های مختلف هدف قرار می دهد. ما دریافتیم که برخی از microRNA ها در واقع در خاموش کردن سلول های سرطانی بسیار خوب هستند، بنابراین ممکن است به تنهایی به عنوان درمان مفید باشند.

در اصطلاح اولیه، کشف microRNA ها مانند یافتن مجموعه جدیدی از ابزارهایی است که بدن ما برای سالم ماندن از آنها استفاده می کند. این دانش به دانشمندان و پزشکان راه‌های جدیدی می‌دهد تا به افراد در مواقعی که مشکلاتی برای سلامتی آنها پیش می‌آید، کمک کنند.

جایزه نوبل تشخیص می دهد که این کشف چقدر برای پزشکی و درک ما از زندگی مهم است. کار پیشگامانه آنها بر روی کرم های کوچک منجر به کشف یک مکانیسم بیولوژیکی اساسی شد که برای زندگی آنطور که ما می شناسیم بسیار مهم است.

جایزه نوبل آنها به رسمیت می‌شناسد که چگونه این کشف درک ما از تنظیم ژن را تغییر داده و راه‌های جدیدی را برای تحقیقات و درمان پزشکی باز کرده است. این نشان می دهد که حتی چیزهای کوچک در سلول های ما می توانند تأثیر زیادی بر سلامت و رفاه کلی ما داشته باشند.