تبریز امروز:
بسم‌الله الرحمن الرحيم
⬅️ سابقه زيارت امام حسين عليه‌السلام و شهداي کربلا در اربعين، به همان اولين اربعين که در تاريخ حضور اولين کاروان زيارتي در کربلا را ثبت کرده است مي‌رسد. وجود مشکلات و موانع در مقاطعي از تاريخ، انجام زيارت شهداي کربلا را دچار اختلال کرد کمااينکه در دوران حاکميت حزب بعث نيز مردم به ويژه براي انجام زيارت اربعين با مشکلاتي مواجه بودند.
وجود مشکلات براي زيارت اربعين بيشتر به اين دليل بود که زائران مقيد بودند در ايام اربعين با پاي پياده به زيارت امام حسين عليه‌السلام و شهداي کربلا بروند و چون ممکن بود اين زيارت به نوعي تظاهرات عليه حکومت تبديل شود، حاکمان معمولاً با آن مخالفت مي‌کردند و اين مخالفت در دوران حاکميت حزب بعث تشديد شده بود. با اينحال، زيارت اربعين به صورت پياده‌روي حتي در سخت‌ترين شرايط ادامه داشت و زائران در دوران‌هاي ممنوعيت، مخفيانه و با عبور از راه‌هاي غيرعادي به اين امر مستحب ادامه مي‌دادند. همراهي عشاير عرب که در مسير زائران قرار داشتند و پذيرائي عاشقانه‌شان از آنها تأثير زيادي در استمرار زيارت اربعين داشت، موجب حل مشکلات موجود بر سر راه آن مي‌شد.
نکته قابل توجه اينست که در تمام مقاطع، زيارت اربعين به صورت «پياده‌روي» صورت مي‌گرفت و جنبه «راه‌پيمائي» نداشت. آنچه در سال‌هاي اخير مرسوم شده، کاملاً جديد است و ابعاد ويژه سياسي، تبليغاتي و تا حدودي بين‌المللي به خود گرفته است. مشخص است که اين نوع زيارت اربعين با طراحي دولت‌ها و صرف امکانات، تسهيلات و هزينه‌هاي اختصاص يافته توسط بودجه‌هاي عمومي شکل گرفته و هر ساله گسترش بيشتري مي‌يابد. البته عده‌اي از مردم هم بودجه‌ها و امکاناتي را در اين راه صرف مي‌کنند و خود نيز به عنوان نيروهاي خدمتگزار به زائران خدمت مي‌کنند که اين از نقاط قوت زيارت اربعين و يادآور پذيرائي عاشقانه عشاير عرب مسير نجف به کربلا و بغداد به کربلا در گوشه‌هاي دور و نزديک است.
اگر زيارت اربعين در همين چارچوب مردمي برگزار شود و نقش دولت‌ها فقط تأمين امنيت و انجام خدمات رسمي از قبيل گذرنامه، ويزا و باز نگهداشتن مسيرها باشد، زيارت اربعين حسيني به همان صورتي که اقتضاي ذاتي آنست برگزار خواهد شد و اين ميراث ارزشمند معنوي ادامه حيات خواهد داد بدون آنکه گرفتار گزندها و آفات مختلف شود.
تاريخ هميشه اين هشدار را به ملت‌ها گوشزد کرده که ورود دولت‌ها به امور عبادي و معنوي، به آسيب ديدن آن امور منجر خواهد شد. کار دولت‌ها تمشيت و سامان دادن به امور مادي زندگي مردم، نظارت بر انجام صحيح داد و ستد و تأمين امنيت جامعه است نه پرداختن به مناسک و دخالت در امور مرتبط با روابط افراد با خدا. اينها را خود مردم مي‌توانند به نحو احسن انجام دهند. به همين جهت در کشور ما ترتيب دادن مهماني‌هاي 10کيلومتري خياباني و دخالت در زيارت اربعين و تبديل کردن آن به راه‌پيمائي و بهره‌برداري‌هاي سياسي و تبليغاتي از آن، خارج از وظايف دولت و حکمراني است کمااينکه صرف بيت‌المال براي اين امور توجيهي ندارد.
دولت و افرادي که مسئوليت حکمراني را برعهده دارند بايد به اقتصاد سر و سامان بدهند، معيشت مردم را درست کنند، براي بچه‌هاي فاقد مدرسه سيستان و بلوچستان و ايلام و بشاگرد و چهارمحال و بختياري مدرسه بسازند، زندگي زنان بي‌سرپرست را سامان‌دهي کنند، کودکان خياباني را به کودکستان و دبستان ببرند، کارتن‌خوا‌ب‌ها را دريابند، به مستأجراني که به دليل نداشتن اجاره‌خانه با اسباب و وسائل زندگي‌شان در کوچه و خيابان بلاتکليف هستند برسند، فقر را از کشور ريشه‌کن کنند، معتادان را نجات بدهند و عموم مردم را به رفاه نسبي برسانند. تا زماني که دولت‌ها به اين تکاليف حتمي و قطعي عمل نکرده‌اند و جامعه را از نابساماني‌ها نجات نداده‌اند، نمي‌توانند بيت‌المال را براي امور عبادي و مستحبات هزينه کنند. ترديدي نيست که امام حسين عليه‌السلام وقتي از عملکرد دولتي که به نام اسلام برپا شده خشنود خواهد شد که مشکلات زندگي مردم را برطرف کرده باشد يا درصدد برطرف کردن آن باشد. تکريم واقعي اربعين اينست.
