تبریز امروز:
تد اولسون
استاد مطالعات آپالاشی و بلوگراس، مطالعات موسیقی قدیمی و ریشه، دانشگاه ایالتی تنسی شرقی
در اوایل سال 1824، 30 نفر از اعضای جامعه موسیقی وین نامه‌ای به لودویگ ون بتهوون ارسال کردند و از آهنگساز بزرگ درخواست کردند که در برنامه‌هایش برای نمایش جدیدترین اثرش در برلین تجدید نظر کند و در عوض اولین سمفونی را در وین اجرا کند.
بتهوون از سال 1792 در وین زندگی می کرد، زمانی که زادگاه خود، بن، آلمان را ترک کرد تا به عنوان آهنگساز فعالیت کند. بتهوون به شهرت جهانی رسید، اما در دهه 1820 مورد توجه حامیان هنر وین قرار نگرفت که در آن زمان به آواها و سبک‌های آهنگسازان ایتالیایی علاقه داشتند.
بتهوون ده سال بود که در برابر مخاطبان وینی ظاهر نشده بود، اما او از احساسات نامه تحت تأثیر قرار گرفت و موافقت کرد که کار جدید خود، سمفونی شماره 9 را در د مینور، در شهر وین عرضه کند. اولین اجرا در 7 مه 1824 در تئاتر کارنتنرتورKärntnertor بود.
برگزارکنندگان کنسرت به مردم قول دادند که آهنگساز افسانه ای – و به طور افسانه ای در انزوای اجتماعی – در اجرای جدیدترین سمفونی خود حضور خواهد داشت. در واقع، در تمام طول اجرا، همان طور که مینارد سولومون در زندگینامه تحسین شده خود از بتهوون توصیف کرده، او روی صحنه بود و پشت به تماشاگران داشت.
سمفونی شماره 9 در تئاتر Kärntnertor در وین به نمایش درآمد. .
آهنگساز اصرار داشت که سمفونی را از جایگاه رهبر، رهبری کند. رهبر ارکستر رسمی کنسرت، مایکل اوملاف، به نوازندگان - یک ارکستر و گروه کر وینی - دستور داده بود که بتهوون را که کاملاً ناشنوا بود و از نظر تئوری نمی‌توان برای نگه‌داشتن زمان به او اعتماد کرد، نادیده گرفتند.
اجرا چندین بار با تشویق شدید حدود 2000 شرکت کننده قطع شد، اما بتهوون نتوانست واکنش مردم را بشنود. به گفته شاهدان عینی، آهنگساز به شدت و با احساس در حال رهبری ارکستر بود
واکنش مشتاقانه به اولین اجرای سمفونی نشان دهنده استقبال از آن در جامعه موسیقی اروپا، در سطح جهانی و در طول زمان بود.
جذابیت جهانی
سمفونی شماره 9 که گاهی اوقات به عنوان سمفونی کرال از آن یاد می شود، سنگ بنای حرفه ای خارق العاده بتهوون بود. در 200 سالی که از اولین آن می گذرد، این سمفونی به یک ترکیب اساسی در رپرتوار ارکستر تبدیل شده است و اغلب به عنوان تاج دستاورد موسیقی کلاسیک غربی ذکر می شود.
یکی از دلایل اصلی دسترسی این سمفونی به مخاطبان گسترده، ادغام بتهوون از شعر سال 1785 "An die Freude" یا "Ode to Joy" اثر فردریش شیلر، نویسنده، مورخ و فیلسوف برجسته آلمانی بود. این متن که با یک ملودی به یاد ماندنی در موومان چهارم همراهی داشت - با احساسات انسان دوستانه و نشاط آور خود - به شخصیت سمفونی به عنوان یک سرود کمک کرد.
| ترجمهٔ.....فارسی | متن.....آلمانی | |
| شادی، ای زیبا اخگرِ خدایان، | Freude, schöner Götterfunken | |
| ای دُختِ الوسیوم | Tochter aus Elysium | |
| مست آتش تو وارد می‌شویم | Wir betreten feuertrunken | |
| به حریم قدسی‌ات. | Himmlische, dein Heiligthum |
بخش قصیده شادی سمفونی نهم یکی از شناخته شده ترین ملودی های جهان است.
موومان چهارم که به طور گسترده به عنوان درخواست بتهوون برای "برادری" جهانی تفسیر می شود، در مراسم تشریفاتی که توسط سازمان های بین المللی مانند یونسکو، المپیک، شورای اروپا و اتحادیه اروپا حمایت می شود، گنجانده شده است.
ای انسان‌ها، در زندگی باشید با هم مهربان
کنید با هم برابری در هر کیش و هر زبان
ای انسان‌ها گِردِ هم آیید، نغمه سرایید در برِ هم
با دست یگانگی بیفکنید دیوِ غم
با نیروی عزم و اراده باشید آماده بهر فردا
سرود زندگانی را خوانید با هم یک‌صدا
ترکیب پیشگامانه
به گفته تدی آبرامز، مدیر موسیقی ارکستر لوئیزویل و رهبر برنده جایزه گرمی، سمفونی شماره 9 از بسیاری جهات خارق العاده است.
از میان این «خاطرات» موسیقایی که تم بی انتها قصیده شادی پدیدار می شود.
انرژی و حرکت
این سمفونی بر هنرمندان در سراسر طیف فرهنگی از جمله ژانرهای مختلف موسیقی مدرن و آوانگارد تأثیر گذاشته است. آهنگساز بریتانیایی گابریل پروکوفیف، نوه سرگئی پروکوفیف آهنگساز مشهور روسی، در سال 2011 توسط یک ارکستر فرانسوی مأموریت یافت تا اثر جدیدی به نام Beethoven9 Symphonic Remix بسازد که این سمفونی را از طریق تلفیقی از موسیقی کلاسیک و الکترونیک تفسیر می کند.
هنگامی که برای فیلم مستند 2020 "بتهوون نهم: سمفونی برای جهان" مصاحبه شد، پروکوفیف اظهار داشت: "بسیاری از تکنیک ها و رویکردهایی که [بتهوون] استفاده کرده است، به ویژه پایان های اوج او و کدهای او و درام و حس انرژی و انگیزه او. او داشت، ما در همه جا، مخصوصاً در موسیقی رقص و موسیقی الکترونیک متوجه می‌شویم.»
کتاب سمفونی نهم بتهوون بارها تفسیر و تجسم مجدد شده است.
برای بیش از یک قرن، سمفونی شماره 9 نقش نمادینی را در صنعت ضبط موسیقی ایفا کرده است. با توجه به محبوبیت مداوم آثار بتهوون، شرکت های ضبط از سال 1923 به دنبال انتشار آثار ضبط شده تجاری از این سمفونی خاص بودند. با این حال، ضبط های اولیه نمی توانستند با کل سمفونی مطابقت داشته باشند.
سپس، در حدود سال 1980، دو شرکت ضبط - سونی و فیلیپس - در مورد مدت زمان فرمت دیسک فشرده دیجیتالی جدید با کمی بیش از 74 دقیقه در هر سی دی مذاکره کردند. به گفته جوپ سینجو، مهندس فیلیپس که نقش کلیدی در توسعه این فناوری ایفا کرد، رئیس سونی آکییو موریتا و همسرش اصرار داشتند که فرمت جدید مطابق با سمفونی شماره 9 کامل طراحی شود. بنابراین مطمئن نیست که تصمیم شرکت ها برای ساخت سی دی هایی که قابلیت نگهداری بیش از یک ساعت موسیقی را داشته باشند، به طور خاص برای تطبیق نهم بتهوون بوده است.
سمفونی حسن نیت
در موومان چهارم سمفونی، پیامی برای صلح با طنین خاصی در قرن بیست و یکم گنجانده شده است. در بخشی از آن موومان، بتهوون "موومان ترکی" را با دو ساز مرتبط با ترکیه ترکیب کرد: سنج و طبل باس. به گفته پروکوفیف، در دوران بتهوون، اروپایی ها علیه ترک ها تبعیض قائل بودند.
سمفونی شماره 9 بتهوون در سال 2006 توسط ارکستر دیوان غرب شرقی، گروهی متشکل از نوازندگان جوان اسرائیلی و عرب اجرا شد. این اجرا بخشی از کارزاری برای حل مسالمت آمیز مناقشه خاورمیانه بود.
سمفونی نهم اولین قطعه موسیقی بلند در آن زمان نبود، اما بقیه عموماً با زه‌کشی سکانس‌های کوتاه‌تر ساخته شدند. در مقابل، بتهوون سمفونی نهم - یک اثر 74 دقیقه ای - را تنها از چهار موومان طولانی ساخت. آبرامز در مصاحبه ای برای این مقاله گفت: «تناسبات به تنهایی حیرت آور هستند.
هر یک از چهار موومان نهم یک بیانیه موسیقایی منسجم و مستحکم است. به گفته آبرامز، این بیش از نوآوری استفاده از گروه کر در یک سمفونی، چیزی بود که نهمین بتهوون را انقلابی کرد.
در آغاز آخرین موومان، بتهوون عناصر سه موومان قبلی را تکرار کرد. به گفته آبرامز، این "نقل" در آن زمان یک تکنیک بسیار غیر معمول بوده است
