تبریز امروز:
بسم‌الله الرحمن الرحيم
⬅️ 1- براي مردم فرقي نمي‌کند کدام دولت و چه کساني مرتکب فساد 3/5 ميليارد دلاري واردات چاي شده‌اند. آنچه مردم مي‌خواهند اينست که اولاً افراد فاسد از مسئوليت‌هايشان کنار بروند و محاکمه و مجازات شوند و ثانياً راهکاري انديشه و اِعمال شود که فساد را براي هميشه ريشه‌کن کند.
2- اينکه مسئولان دولت فعلي بگويند فساد و اختلاس و دزدي در کار نبوده بلکه ما دزدها را کشف و به دستگاه قضائي معرفي کرديم، مشکلي را حل نمي‌کند. حواله دادن به دولت‌هاي سابق و سخناني از قبيل اينکه از زمان دريافت ارز تا انجام تعهد 18 ماه فرصت بود و نبايد انتظار داشت زودتر از اين مدت به تعهد عمل شود نيز نوعي فرافکني و صورت مسأله را پاک کردن است. رئيس قوه قضائيه در جمع دانشجويان دانشگاه اردبيل اين واقعه را يک فساد دانست و با صراحت اعلام کرد قسمت عمده ارزها در سال‌هاي 1401 و 1402 يعني در اين دولت به شرکتي که مرتکب فساد شده داده شد و اين را هم گفت که هنوز در اين فساد کسي به قوه قضائيه معرفي نشده است. يک نماينده مجلس هم گفت حتي بعد از آنکه وزير جهاد کشاورزي به بانک مرکزي اعلام کرد به اين شرکت هيچ ارزي ندهد، 600 ميليون دلار ديگر هم داده شد! اينها با ادعاهاي فرافکنانه مسئولين دولتي در تضاد هستند و مردم به اين نکات توجه دارند.
3- بازي با الفاظ نمي‌تواند بر واقعيت تأسف بار فساد سرپوش بگذارد، اينکه از کلمه «فسادنمائي» براي انکار «فساد» استفاده شود، نه‌تنها نمي‌تواند در واقعيت فساد که رخ داده است تغييري به وجود بياورد، بلکه اعتماد مردم به مسئولين را مخدوش مي‌کند. در شرايطي که مردم از مسئولين قضائي شنيدند بخش عمده چنين فساد بزرگي در همين دو سال اخير اتفاق افتاده، چگونه مي‌توان آن را «فسادنمائي» دانست و اصل فساد را انکار کرد؟
4- رسانه ملي قبل از ساير رسانه‌ها درباره وقوع فساد بزرگ واردات چاي چند گزارش پخش و ابعاد آن را تشريح کرد. با اينحال چگونه مي‌توان پذيرفت مسئولان دولتي با استفاده از همين رسانه درصدد توجيه برآيند و منکر وقوع آن شوند؟ اجازه بدهيد رسانه ملي واقعيت‌ها را بگويد و از اين طريق اعتماد مردم را جلب نمايد. کشور براي زمان‌هاي خاص و شرايط حساس به مورد اعتماد بودن رسانه ملي نياز مبرم دارد. اگر مسئولان دولتي درصدد برنيايند رسانه ملي را به ابزاري براي سرپوش گذاشتن بر ضعف‌ها، خطاها و سوء‌مديريت‌ها تبديل کنند، اين رسانه در شرايط حساس خواهد توانست با پشتوانه‌اي که از اعتماد مردم به دست مي‌آورد، به نفع کشور عمل کند و شيطنت‌هاي رسانه‌هاي معاند را خنثي نمايد.
5- سؤال مهمي که از مشاهده روش مسئولين در برخورد با مفاسد به ذهن‌ها راه پيدا مي‌کند اينست که چرا آنان به جاي آنکه خودشان مدعي باشند و عليه افراد فاسد در هر جايگاه و مقامي که باشند موضعگيري کنند، درصدد نفي وجود فساد و تبرئه مفسدين برمي‌آيند؟ ما اين نوع برخورد را به معناي حمايت مسئولين از فساد و مفسدين نمي‌دانيم و معتقديم به احتمال زياد آنان مي‌خواهند با پاک کردن صورت مسأله، دغدغه‌ها را نسبت به اوضاع کشور کاهش دهند در حالي که نتيجه عکس اين خواهد بود. مردم فقط زماني که ببينند دولتمردان واقعيت‌ها را همانطور که هستند به مردم مي‌گويند و بدون توجيه درصدد برخورد با عوامل فساد برمي‌آيند، به آنها اعتماد مي‌کنند و دغدغه‌اي نسبت به اوضاع کشور نخواهند داشت.
6- علاوه بر ضرورت پيشتاز شدن دولتمردان در تعقيب مفسدان و تلاش مستمر براي ريشه‌کن ساختن فساد، آنها بايد صاحبنظران و رسانه‌ها را نيز براي پيگيري اين قبيل موضوعات تشويق کنند. مبارزه با فساد بايد به يک مطالبه عمومي تبديل شود و مسئولين هر روز توسط مردم در مورد برخورد با مفسدين مورد سؤال قرار بگيرند و اصحاب رسانه همواره به خاطر چنين مطالبه‌اي که به نفع کشور است تشويق شوند نه اينکه با آنها به شکل‌هاي مختلف برخورد شود. دولتمردان با همراهي اصحاب رسانه مي‌توانند در مبارزه با فساد موفق شوند زيرا فقط رسانه‌ها هستند که مي‌توانند مبارزه با فساد را به عنوان يک مطالبه عمومي پیگیری کنند.
