:اگر این روزها لذت دیدن پروانه‌ها به نظرتان کمتر شده، این فقط تصور شما نیست.
از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰، تعداد پروانه‌ها در سراسر ایالات متحده قاره‌ای ۲۲ درصد کاهش یافته است. یعنی از هر ۵ پروانه، ۱ پروانه از بین رفته است. این یافته‌ها از تحلیلی که به تازگی در مجله "ساینس" توسط گروه کاری وضعیت پروانه‌های ایالات متحده در مرکز پاول سازمان زمین‌شناسی آمریکا منتشر شده، به دست آمده است که من هم در آن مشارکت دارم.
ما کاهش را تقریباً در هر منطقه از ایالات متحده قاره‌ای و در میان تقریباً همه گونه‌های پروانه مشاهده کردیم.
در مجموع، نزدیک به یک‌سوم از ۳۴۲ گونه پروانه‌ای که توانستیم مطالعه کنیم، بیش از نیمی از تعداد خود را از دست دادند. تعداد ۲۲ گونه بیش از ۹۰ درصد کاهش یافت. تنها ۹ گونه در واقع افزایش تعداد داشتند.
پروانه‌های "وست کوست لیدی" در غرب آمریکا پراکنده‌اند، اما تعدادشان در دو دهه ۸۰ درصد کاهش یافته است. رنه لاس‌وگاس/ویکی‌مدیا کامانز، CC BY
کاهش تعداد برخی گونه‌ها سریع‌تر از بقیه است. "وست کوست لیدی"، گونه‌ای نسبتاً گسترده در غرب آمریکا، در ۲۰ سال ۸۰ درصد کاهش یافته است. با توجه به همه چیزهایی که درباره زیست‌شناسی آن می‌دانیم، باید وضعیت خوبی داشته باشد - محدوده وسیعی دارد و از گیاهان مختلفی تغذیه می‌کند. با این حال، تعدادش در سراسر محدوده‌اش به شدت افت کرده است.
چرا باید به پروانه‌ها اهمیت بدهیم؟
پروانه‌ها زیبا هستند. آن‌ها مردم را از هنر گرفته تا ادبیات و شعر الهام می‌دهند. آن‌ها صرفاً به خاطر وجودشان شایسته بقا هستند. همچنین برای عملکرد اکوسیستم مهم‌اند.
نه اخبار فوری. نه نظرات بی‌اساس.
پروانه‌ها گرده‌افشان هستند، گرده را با پاها و بدنشان از یک گل جمع می‌کنند و به گل بعدی منتقل می‌کنند. در مرحله کرمی (لاروی)، آن‌ها همچنین به عنوان گیاه‌خوار نقش مهمی ایفا می‌کنند و رشد گیاهان را کنترل می‌کنند.
یک کرم پروانه "پایپ‌واین سوالوتِیل" در باغ‌های بروکساید در ویتون، مریلند، برگ‌ها را می‌جود. گیاه‌خواران به کنترل رشد گیاهان کمک می‌کنند. جودی گالاگر/ویکی‌مدیا کامانز، CC BY
پروانه‌ها همچنین می‌توانند به عنوان گونه‌های شاخص عمل کنند که تهدیدها و روندها را در سایر حشرات هشدار می‌دهند. چون انسان‌ها به پروانه‌ها علاقه دارند، به راحتی می‌توان داوطلبان را برای شرکت در پیمایش‌ها و شمارش آن‌ها جذب کرد.
شمارش سالانه چهارم ژوئیه انجمن پروانه‌های آمریکای شمالی مثالی از این است و یکی از منابعی بود که ما در تحلیل خود استفاده کردیم. چنین نظارت سراسری توسط طبیعت‌شناسان آماتور برای حشرات کمتر جذاب مثل حشرات چوبی وجود ندارد.
چه چیزی باعث کاهش پروانه‌ها می‌شود؟
جمعیت پروانه‌ها می‌تواند به دلایل متعددی کاهش یابد. از دست دادن زیستگاه، حشره‌کش‌ها، افزایش دما و خشک شدن مناظر همگی می‌توانند به این حشرات شکننده آسیب برسانند.
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۴ منتشر شد، نشان داد که تغییر در استفاده از حشره‌کش‌ها عامل اصلی کاهش پروانه‌ها در غرب میانه آمریکا طی ۱۷ سال بوده است. نویسندگان، که بسیاری از آن‌ها در مطالعه کنونی نیز حضور داشتند، اشاره کردند که این کاهش با تغییر به استفاده از بذرهای حاوی حشره‌کش‌های پیشگیرانه، به جای سم‌پاشی محصولات پس از آلودگی، همزمان بوده است.
جنوب غربی بیشترین کاهش فراوانی پروانه‌ها را در میان مناطق تجربه کرد. با گرم شدن و خشک شدن این منطقه، تغییرات اقلیمی ممکن است بخشی از کاهش پروانه‌ها را در آنجا به دنبال داشته باشد. پروانه‌ها نسبت سطح به حجم بالایی دارند - رطوبت زیادی نگه نمی‌دارند - بنابراین در شرایط خشک به راحتی دچار کم‌آبی می‌شوند. خشکسالی همچنین می‌تواند به گیاهانی که پروانه‌ها به آن‌ها وابسته‌اند آسیب برساند.
تنها شمال غربی اقیانوس آرام به طور متوسط کاهش جمعیت پروانه نداشت. این روند عمدتاً به دلیل یک گونه انفجاری، یعنی گونه‌ای با فراوانی بسیار بالا در برخی سال‌ها - "کالیفرنیا تورتویس‌شل" - بود. وقتی این گونه از تحلیل‌ها حذف شد، روندها در شمال غربی اقیانوس آرام مشابه سایر مناطق بود.
پروانه "کالیفرنیا تورتویس‌شل" وقتی بال‌هایش بسته است شبیه چوب به نظر می‌رسد، اما از طرف دیگر نارنجی ملایمی دارد. والتر زیگموند/ویکی‌مدیا کامانز، CC BY-SA
وقتی هر گونه را بر اساس محدوده تاریخی‌اش بررسی کردیم، چیز جالب دیگری پیدا کردیم.
بسیاری از گونه‌ها بیشترین کاهش را در انتهای جنوبی محدوده خود متحمل شدند، در حالی که کاهش‌ها در شمال معمولاً به شدت نبود. اگرچه نتوانستیم عوامل را مستقیماً به روندها مرتبط کنیم، دلیل این الگو ممکن است تغییرات اقلیمی، قرار گرفتن بیشتر در معرض کشاورزی با حشره‌کش‌ها در مناطق جنوبی، یا ترکیبی از فشارهای متعدد باشد.
امید به بهبود جمعیت‌ها وجود دارد
برخی گونه‌های پروانه می‌توانند چندین نسل در سال داشته باشند و بسته به شرایط محیطی، تعداد نسل‌ها بین سال‌ها متفاوت است. این به من کمی امید برای حفاظت از پروانه‌ها می‌دهد. چون نسل‌هایشان کوتاه است، حتی گام‌های کوچک حفاظتی می‌توانند تفاوت بزرگی ایجاد کنند و ما می‌توانیم شاهد بازگشت جمعیت‌ها باشیم.
"کارنر بلو" مثالی از این است. این پروانه کوچک و در معرض خطر به اکوسیستم‌های ساوانای بلوط و دشت‌های کاج وابسته است. این زیستگاه‌ها نادرند و نیاز به مدیریت، به‌ویژه آتش‌سوزی برنامه‌ریزی‌شده، دارند تا حفظ شوند. با تلاش‌های بازسازی، یک جمعیت "کارنر بلو" در منطقه حفاظت‌شده Albany Pine Bush در نیویورک از چند صد فرد در اوایل دهه ۱۹۹۰ به هزاران پروانه بازگشت.
تلاش‌های مشابه مدیریت و بازسازی می‌تواند به بهبود سایر پروانه‌های نادر و در حال کاهش کمک کند.
شما چه کاری می‌توانید برای کمک به بهبود پروانه‌ها انجام دهید
بزرگی و سرعت از دست دادن تنوع زیستی در جهان اکنون می‌تواند احساس ناتوانی ایجاد کند. اما در حالی که تلاش‌های ملی و بین‌المللی برای مقابله با این بحران لازم است، شما هم می‌توانید اقدامات کوچکی انجام دهید که فواید سریعی داشته باشند، از حیاط خانه خودتان شروع کنید.
پروانه‌ها عاشق گل‌های وحشی‌اند و کاشت گل‌های وحشی بومی می‌تواند به بسیاری از گونه‌های پروانه کمک کند. انجمن Xerces برای حفاظت از بی‌مهرگان راهنماهایی دارد که توصیه می‌کند کدام گونه‌های بومی را در کدام قسمت‌های کشور بکارید. اجازه دادن به رشد علف‌ها هم می‌تواند کمک کند، حتی اگر فقط نواری از علف و گل‌های وحشی به عرض چند فوت در انتهای حیاط باشد.
یک تکه گل‌های وحشی و علف‌ها می‌تواند به باغ پروانه تبدیل شود، مثل این یکی در تاون‌سند، تنسی. کریس لایت، CC BY-SA
حمایت از سیاست‌هایی که به حفاظت کمک می‌کنند نیز می‌تواند مؤثر باشد. در برخی ایالت‌ها، حشرات به عنوان حیات‌وحش در نظر گرفته نمی‌شوند، بنابراین سازمان‌های حیات‌وحش ایالتی در حفاظت از پروانه‌ها دست‌بسته‌اند. اما این قوانین می‌توانند تغییر کنند.
قانون فدرال گونه‌های در معرض خطر نیز می‌تواند کمک کند. این قانون دولت را ملزم می‌کند که زیستگاه گونه‌های فهرست‌شده را حفظ کند. خدمات ماهی و حیات‌وحش آمریکا در دسامبر ۲۰۲۴ توصیه کرد که پروانه "مونارک" به عنوان گونه‌ای تهدیدشده فهرست شود. با مطالعه جدید، ما اکنون روندهای جمعیتی بیش از نیمی از گونه‌های پروانه آمریکا را داریم، از جمله بسیاری که احتمالاً باید برای فهرست شدن در نظر گرفته شوند.
با این همه گونه که نیاز به کمک دارند، دانستن اینکه از کجا شروع کنیم دشوار است. اما داده‌های جدید می‌توانند تلاش‌های حفاظتی را روی گونه‌هایی که در معرض بیشترین خطر هستند متمرکز کنند.
من مطمئنم این مطالعه باید زنگ خطری باشد درباره نیاز به حفاظت بهتر از پروانه‌ها و سایر حشرات - "چیزهای کوچکی که جهان را اداره می‌کنند."
