تبریز امروز:
.jpg)
در چارچوب آتش‌بس شکننده پس از حملات ۷ اکتبر و خشونت‌های پس از آن. تحقیقات آنها که بر اساس نظرسنجی‌های انجام‌شده در اسرائیل و غزه است، نشان‌دهنده بی‌اعتمادی عمیق و سوءتفاهم‌هایی است که تلاش‌ها برای آشتی را مختل می‌کند. در اینجا مهم‌ترین نکات مقاله آورده شده است:
در اسرائیل، ۶۲٪ از پاسخ‌دهندگان با ایده راه‌حل دو دولت مخالفت کردند که این رقم نسبت به ۴۶٪ قبل از ۷ اکتبر افزایش یافته است.
در غزه، کمتر از نیمی از پاسخ‌دهندگان راه‌حل دو دولت را قابل اجرا می‌دانستند.
هر دو طرف تمایل کمی برای همزیستی نشان دادند و بسیاری با برقراری تماس شخصی با طرف مقابل مخالف بودند.
هم اسرائیلی‌ها و هم فلسطینی‌ها معتقد بودند که خشونت‌های طرف خودشان ناشی از «عشق به گروه خودی» (مراقبت از مردم خود) است، در حالی که خشونت‌های طرف مقابل را ناشی از «نفرت از گروه بیرونی» (تنفر از طرف مقابل) می‌دانستند.
این عدم تقارن، بی‌اعتمادی را تشدید کرده و خوش‌بینی نسبت به راه‌حل‌های دیپلماتیک را کاهش می‌دهد.
این باور که طرف مقابل با انگیزه نفرت عمل می‌کند، تمایل به جدایی را تقویت کرده و تلاش‌ها برای آشتی را تضعیف می‌کند.
برای مثال، اسرائیلی‌هایی که معتقد بودند غزه‌ای‌ها از روی نفرت عمل می‌کنند، بیشتر احتمال داشت حملات ۷ اکتبر را دارای قصد نسل‌کشی بدانند.
قرار گرفتن مستقیم در معرض خشونت (مثلاً از دست دادن اعضای خانواده یا آوارگی) ارتباط معناداری با نگرش‌های افراطی‌تر نداشت.
تأثیر روانی درگیری گسترده‌تر از تأثیرات فیزیکی آن است.
اگرچه یک گروه سخت‌گیر (حدود ۲۰٪ در هر دو طرف) در برابر هرگونه سازش مقاومت می‌کنند، نگرش اکثر مردم در طول زمان و در پاسخ به شرایط تغییر می‌کند.
نسبت به شش ماه پیش، اسرائیلی‌های بیشتری اکنون تلاش‌های دیپلماتیک را به جای اقدامات نظامی برای حل بحران ترجیح می‌دهند که نشان‌دهنده گشودگی نسبی به تغییر است.
تصمیم‌گیرندگان کنونی ممکن است بیش از حد بر توافق‌های سیاسی متمرکز شوند، بدون اینکه به شکاف روانی عمیق‌تر بپردازند.
اصلاح سوءتفاهم‌ها درباره انگیزه‌های طرف مقابل برای ایجاد اعتماد و تداوم صلح ضروری است.
شکنندگی آتش‌بس با بی‌اعتمادی متقابل و این باور که طرف مقابل با انگیزه نفرت عمل می‌کند، تشدید می‌شود.
بدون پرداختن به این موانع روانی، بعید است آتش‌بس در بلندمدت پایدار بماند.
نویسندگان استدلال می‌کنند که برای تداوم آتش‌بس، سیاست‌گذاران باید اولویت را به پل زدن بر شکاف روانی بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها بدهند. این کار شامل اصلاح سوءتفاهم‌ها، ایجاد اعتماد و پرداختن به انگیزه‌های اساسی پشت اقدامات هر دو طرف است. بدون چنین تلاش‌هایی، چرخه خشونت و بی‌اعتمادی احتمالاً ادامه خواهد یافت.
