تبریز امروز:
.
شکاف‌های سیاسی، جنگ‌ها، ظلم و ستم... احساس ناامیدی و درماندگی با تماشای بازی این نیروهای تاریک آسان است. آیا هیچ کدام از ما واقعاً می‌توانستیم در مواجهه با این همه ویرانی تفاوت معناداری ایجاد کنیم؟
با توجه به مقیاس مشکلات جهان، ممکن است احساس کنید که اعمال کوچک ارتباط و همبستگی انسانی که شما بر آنها کنترل دارید مانند گذاشتن چسب زخم روی زخم‌های گلوله است. تصور اینکه اعمال کوچک می تواند هر تغییری جهانی ایجاد کند، می تواند ساده لوحانه باشد.
به عنوان یک روانشناس، محقق ارتباط انسانی و مخاطب، از شنیدن موسیقی نوازنده هاوزر در اجرا امسال الهام گرفتم. او به جمعیت گفت: «عمل‌های کوچک عشق و همبستگی که به یکدیگر ارائه می‌دهیم می‌تواند تأثیر قدرتمندی داشته باشد...» "من معتقدم که هسته اصلی مردم در کل خوب است - من واقعاً این کار را می کنم. من روی آن تپه خواهم مرد.»
من خوشحالم که گزارش دهم که علم با او موافق است.
تحقیقات نشان می‌دهد که اعمال محبت‌آمیز و ارتباط فردی می‌توانند تأثیر واقعی بر تغییرات جهانی داشته باشند، زمانی که این اعمال جمعی باشند. این در سطوح مختلف صادق است: بین افراد، بین مردم و نهادها، و بین فرهنگ ها.
این ریز کنش‌گرایی رابطه‌ای یک نیروی قدرتمند برای تغییر است - و به عنوان پادزهری برای ناامیدی عمل می‌کند، زیرا برخلاف مسائل در مقیاس جهانی، این اعمال کوچک در کنترل افراد است.
دو مرد جوان در حال گفتگو، نشسته پشت میز
یک ارتباط شخصی باعث می شود که تمایل بیشتری به یافتن زمینه های مشترک داشته باشید. Hinterhaus Productions/DigitalVision از طریق Getty Images
چکیده از طریق روابط واقعی می شود
از نظر تئوری، این ایده که اعمال کوچک و بین فردی تأثیری در مقیاس بزرگ دارند، با چیزی که روانشناسان ناهماهنگی شناختی می‌نامند توضیح داده می‌شود: ناراحتی که وقتی اعمال و باورهای شما در یک راستا قرار نمی‌گیرند، احساس می‌کنید.
برای مثال دو نفر را تصور کنید که همدیگر را دوست دارند. یکی معتقد است که مبارزه با تغییرات اقلیمی بسیار مهم است و دیگری معتقد است که تغییرات آب و هوایی یک نیرنگ سیاسی است. ناهماهنگی شناختی رخ می دهد: آنها یکدیگر را دوست دارند، اما مخالف هستند. مردم خواهان تعادل شناختی هستند، بنابراین هر چه این دو یکدیگر را بیشتر دوست داشته باشند، انگیزه بیشتری برای شنیدن صدای یکدیگر خواهند داشت.
بر اساس این مدل، بنابراین، هرچه بیشتر روابط خود را از طریق اعمال ارتباط تقویت کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که با آن دیدگاه های فردی دیگر همدلی کنید. وقتی این تلاش ها جمعی باشد، می تواند درک، شفقت و اجتماع را در جامعه به طور کلی افزایش دهد. مسائلی مانند جنگ و ظلم و ستم ممکن است بسیار طاقت فرسا و انتزاعی به نظر برسند، اما این انتزاع زمانی واقعی می شود که با کسی که به او اهمیت می دهید ارتباط برقرار کنید.
بنابراین، آیا این نظریه در مورد داده های دنیای واقعی پابرجاست؟
اقدامات کوچک ارتباط نگرش ها را تغییر می دهد
مطالعات متعددی از قدرت ارتباط فردی برای ایجاد تغییرات در مقیاس بزرگتر پشتیبانی می کند.
برای مثال، محققانی که در حال مطالعه شکاف سیاسی در ایالات متحده بودند، دریافتند که شرکت‌کنندگانی که خود را دموکرات یا جمهوری‌خواه معرفی می‌کردند، عمدتاً به دلیل مفروضات منفی در مورد اخلاقیات طرف مقابل، افراد گروه دیگر را دوست نداشتند. مردم همچنین گفتند که برای اخلاقیاتی مانند انصاف، احترام، وفاداری و تمایل به جلوگیری از آسیب به دیگران ارزش قائل هستند.
من عمداً نادیده می‌گیرم که کدام گروه سیاسی کدام ویژگی‌ها را ترجیح می‌دهد - همه آنها ویژگی‌های مثبت به نظر میرسند، اینطور نیست؟ حتی اگر شرکت‌کنندگان فکر می‌کردند که بر اساس سیاست یکدیگر را دوست ندارند، اما همگی به ویژگی‌هایی که به نفع روابط است، ارزش قائل بودند.
یکی از تفسیرهای این یافته‌ها این است که هرچه افراد محبت بیشتر به یکدیگر نشان دهند، با عمل، دوستان وفادار و اعضای جامعه هستند که می‌خواهند از آسیب به دیگران جلوگیری کنند، ممکن است اختلافات اجتماعی و سیاسی در مقیاس بزرگ را کاهش دهند.
مردان مسن با هم در یک بار می خندند
دوستی با افراد متفاوت از شما می تواند دیدگاه شما را به طور کلی تغییر دهد. FG تجارت لاتین/E+ از طریق Getty Images
حتی قانع‌کننده‌تر، مطالعه دیگری نشان داد که دانش‌آموزان مجارستانی و رومانیایی - افرادی از گروه‌های قومی با سابقه تنش‌های اجتماعی - که می‌گفتند دوستی قوی با یکدیگر دارند، داشتن یک دوستی سخت با کسی از گروه دیگر در واقع نگرش‌های بهتری نسبت به گروه دیگر ایجاد می کند.
نگرش نسبت به گروه قومی دیگر به عنوان یک کل آسیب دیده است. باز هم، پرورش کیفیت روابط، حتی در مقیاس عینی کوچک، پیامدهای قدرتمندی برای کاهش تنش‌های مقیاس بزرگ داشت.
در مطالعه دیگری، محققان تعصب را نسبت به آنچه که روانشناسان بیرون گروه می نامند بررسی کردند: گروهی که شما به آن تعلق ندارید، خواه بر اساس قومیت، وابستگی سیاسی یا فقط ترجیح سگ در مقابل گربه.
آنها از شرکت‌کنندگان خواستند تا در مورد ویژگی‌های مثبت فردی که می‌شناسند، یا ویژگی‌های مثبت خودشان فکر کنند. وقتی شرکت‌کنندگان به جای خودشان درباره ویژگی‌های مثبت شخص دیگری می‌نوشتند، بعداً سطوح پایین‌تری از تعصب نسبت به یک گروه بیرونی را گزارش می‌کردند - حتی اگر شخصی که درباره او نوشتند ارتباطی با آن گروه نداشت. در اینجا، حرکت به سمت قدردانی از دیگری، به جای دوری از تعصب، راهی مؤثر برای تغییر باورهای از پیش تعیین شده بود.
بنابراین، اقدامات کوچک ارتباطی می تواند نگرش های شخصی را تغییر دهد. اما آیا واقعاً می توانند بر جوامع تأثیر بگذارند؟
از یک به یک تا در سطح جامعه
هر انسانی در شبکه خود با مردم و دنیای اطراف خود تعبیه شده است، چیزی که روانشناسان آن را بوم شناسی اجتماعی می نامند. تغییر دلسوزانه در هر سطحی از بوم‌شناسی اجتماعی فردی - از نظر درونی، بین فردی یا ساختاری - می‌تواند بر تمام سطوح دیگر تأثیر بگذارد، در نوعی حلقه بازخورد مثبت یا مارپیچ رو به بالا.
برای مثال، هم برنامه‌ریزی ضد تبعیض در سطح سیستم در مدارس و هم حمایت بین فردی بین دانش‌آموزان، متقابلاً برای شکل دادن به محیط مدرسه برای دانش‌آموزان از گروه‌های به حاشیه رانده شده تاریخی عمل می‌کنند. باز هم، اعمال فردی نقش کلیدی در این اثرات مثبت دومینو بازی می کنند.
زنجیره ای از دومینوهای رنگارنگ که یکی یکی در حال سقوط هستند
گام‌های مثبت کوچک می‌توانند در یک واکنش زنجیره‌ای یکدیگر را ایجاد کنند. bee32/iStock از طریق Getty Images Plus
حتی به عنوان یک محقق ارتباط انسانی، من از اینکه چقدر من و دیگران با اهمیت دادن به یکدیگر به سمت درک متقابل پیشرفت کرده‌ایم شگفت‌زده شده‌ام. اما به هر حال، اقدامات کوچک ارتباطی، جز اقدامات تقویت روابط، که جوامع را تقویت می کند، که بر جوامع تأثیر می گذارد، چیست؟
در بسیاری از کارهای بالینی‌ام، من از مدلی به نام تمرین اجتماعی - یا «جامعه‌سازی عمدی» - به عنوان شکلی از درمان برای افرادی که از بیماری‌های روانی جدی مانند اسکیزوفرنی بهبود می‌یابند، استفاده می‌کنم. و اگر جامعه‌سازی عمدی بتواند به برخی از ناتوان‌کننده‌ترین حالت‌های روان انسان بپردازد، من معتقدم که به این نتیجه می‌رسد که در کل، می‌تواند به تضعیف‌کننده‌ترین حالت‌های جوامع بشری نیز کمک کند.
به بیان ساده، علم از این ایده حمایت می کند که حرکت به سمت یکدیگر به روش های کوچک می تواند تحول آفرین باشد. من هم روی آن تپه خواهم مرد.
