تبریز امروز:
روز زمین در ۲۲ آوریل ۱۹۷۰، با محرکهای بسیاری آغاز شد:
این عکس که به «طلوع زمین » معروف شد، گوی آبیوسفیدی را نشان میداد که در فضای سیاه شناور بود. (بیل اندرس به همکار فضانوردش جیم لاول گفته بود: «جیم، فیلم رنگی داری؟ یه رول فیلم رنگی بهم میدی؟ سریع!») با آن تصویر، برای اولین بار دیدیم که در کجا زندگی میکنیم.
امروز، زمین دیگر شبیه آن تصویر نیست.
پس از هزاران سال ثبات، تغییرات عظیمی در جریان است. برای مثال، در قطب شمال سفیدیِ گذشته محو شده؛ یخهای دریایی این زمستان کمتر از همیشه سطح آب را پوشاندند. و هرچند با چشم غیرمسلح دیده نمیشود، لایه نازک اتمسفری که سیاره ما را منحصربهفرد کرده، بهطرز چشمگیری تغییر کرده: میزان دیاکسید کربن هوا امروز بیش از ۵۰٪ نسبت به پیش از انقلاب صنعتی افزایش یافته و سال گذشته بزرگترین جهش ثبتشده در تاریخ رخ داد. این در حالی است که جنگلها روزبهروز توان کمتری برای جذب کربن دارند. از برخی معیارها، مارس ۲۰۲۵ گرمترین مارس ثبتشده بود. به بیان ساده، زمینی که قرار است در «روز زمین» گرامی داشته شود، امروز در وضعیتی به مراتب بحرانیتر از پیشبینیهای ۵۵ سال پیش است، زمانی که مردم برای احترام به سیاره و افزایش آگاهی درباره حفاظت از آن جشن میگرفتند.
اما آن فعالان محیطزیست، لااقل تا حدی، فضای سیاسی امروز را میشناختند:
آن زمان هم مانند امروز، رفاه زمین فقط یکی از دغدغههای مردم بود، اما تأثیر ماندگار آن اولین روز زمین واقعاً سیاست آمریکا را تغییر داد: تا پایان همان سال، ریچارد نیکسون (که هرگز مدافع محیطزیست نبود) قانون هوای پاک را امضا کرد و سازمان حفاظت از محیطزیست (EPA) را تأسیس کرد. قانون آب پاک نیز چند سال بعد از راه رسید. امروز که همان قوانین و نهادها بهصورت سیستماتیک تخریب میشوند، باید دوباره به خیابانها بازگردیم.
برای کمی امیدواری:
قیمت انرژی خورشیدی از سال ۱۹۷۰ تا امروز صد برابر کاهش یافته. آن زمان گوگل ارث وجود نداشت، اما حالا اگر روی نقاط مناسب زوم کنید، میبینید که پنلهای خورشیدی مانند قارچ پس از باران در حال گسترش هستند. این فرصت ما در این دوران است.
برای مطالعه بیشتر:
مقالههای بیل مکیبن را بخوانید درباره:
چگونه مزارع خورشیدی بهشت گردهافشانها شدهاند،
چگونه یک ایالت میتواند بدون سوخت فسیلی انرژی خود را تأمین کند،
و چگونه انرژی سبز و ارزان finalmente در دسترس است.