13 اسفند 1403
محدودیتهای سختگیرانهای که طالبان اعمال کردهاند، مانع دسترسی دختران و زنان به خدمات پزشکی و پزشکان میشود، شواهد جدید پزشکی و گزارشهای دستاول از داخل این کشور نشان میدهد:دختران افغان به دلیل محدودیتهای تبعیضآمیز اعمالشده توسط طالبان از جراحیهای حیاتی محروم میشوند! در عوض، آنها مجبور به استفاده از درمانهای سنتی و شفادهندگان مذهبی هستند، حتی در مواردی که بیماریها و آسیبهای آنها جدی و تهدیدکننده زندگی است. با وجود نسبت برابر جمعیتی بین دختران و پسران، بیش از ۸۰ درصد از جراحیهایی که در یک واحد کودکان خیریهای در کابل انجام شده، مربوط به پسران بوده است.
تبریز امروز:
تلگراف گزارش می دهد !
نویسندگان: آرتور اسکات-گدس و اختر مکویی
خانوادهها گزارش میدهند.: محدودیتهای سختگیرانهای که طالبان اعمال کردهاند، مانع دسترسی دختران و زنان به خدمات پزشکی و پزشکان میشود، شواهد جدید پزشکی و گزارشهای دستاول از داخل این کشور نشان میدهد:دختران افغان به دلیل محدودیتهای تبعیضآمیز اعمالشده توسط طالبان از جراحیهای حیاتی محروم میشوند! در عوض، آنها مجبور به استفاده از درمانهای سنتی و شفادهندگان مذهبی هستند، حتی در مواردی که بیماریها و آسیبهای آنها جدی و تهدیدکننده زندگی است. با وجود نسبت برابر جمعیتی بین دختران و پسران، بیش از ۸۰ درصد از جراحیهایی که در یک واحد کودکان خیریهای در کابل انجام شده، مربوط به پسران بوده است.
این دادهها بر اساس بررسی ۱۰۰۰ عمل جراحی نخست این مرکز بهدست آمده است. این پژوهش که در مجله "کالج جراحان آمریکا" منتشر شده، روی بیمارستان آتاتورک متمرکز بوده است؛ یک مرکز دولتی که در سال ۲۰۲۳ توسط یک سازمان خیریه بریتانیایی به نام "اتاق جراحی کودکان" (Kids OR) یک اتاق عمل ویژه کودکان در آن تأسیس شد. از بین ۱۰۱۴ بیمار زیر ۱۴ سال که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند، ۸۰.۵ درصد مرد بودند. نسبت جراحیهای انتخابی برای پسران حتی بیشتر و برابر با ۸۴.۶ درصد بوده، در حالی که در جراحیهای فوری که برای نجات جان انجام میشود، این رقم ۷۲.۷ درصد بوده است. نویسندگان این گزارش چندین عامل را برای این نابرابری عنوان کردهاند؛ از جمله "الگوهای ارجاع محلی و ویژگیهای اجتماعی-فرهنگی" و همچنین اینکه پسران بیشتر در معرض تصادفات رانندگی یا بقایای مواد منفجره ناشی از دههها جنگ در افغانستان قرار دارند. اما شواهدی که تلگراف از طریق مصاحبه با پزشکان و خانوادههای سراسر افغانستان جمعآوری کرده، نشان میدهد که محدودیتهای سختگیرانهای که طالبان وضع کردهاند، مانع از دسترسی زنان و دختران به مراقبتهای حیاتی پزشکی شده است.
شواهد جدید پزشکی و گزارشهای دستاول از داخل این کشور نشان میدهد:دختران افغان به دلیل محدودیتهای تبعیضآمیز اعمالشده توسط طالبان از جراحیهای حیاتی محروم میشوند!
در عوض، آنها مجبور به استفاده از درمانهای سنتی و شفادهندگان مذهبی هستند، حتی در مواردی که بیماریها و آسیبهای آنها جدی و تهدیدکننده زندگی است.
با وجود نسبت برابر جمعیتی بین دختران و پسران، بیش از ۸۰ درصد از جراحیهایی که در یک واحد کودکان خیریهای در کابل انجام شده، مربوط به پسران بوده است. این دادهها بر اساس بررسی ۱۰۰۰ عمل جراحی نخست این مرکز بهدست آمده است.
این پژوهش که در مجله "کالج جراحان آمریکا" منتشر شده، روی بیمارستان آتاتورک متمرکز بوده است؛ یک مرکز دولتی که در سال ۲۰۲۳ توسط یک سازمان خیریه بریتانیایی به نام "اتاق جراحی کودکان" (Kids OR) یک اتاق عمل ویژه کودکان در آن تأسیس شد.
از بین ۱۰۱۴ بیمار زیر ۱۴ سال که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند، ۸۰.۵ درصد مرد بودند. نسبت جراحیهای انتخابی برای پسران حتی بیشتر و برابر با ۸۴.۶ درصد بوده، در حالی که در جراحیهای فوری که برای نجات جان انجام میشود، این رقم ۷۲.۷ درصد بوده است.
قوانین طالبان در مورد زنان باعث شده است که بسیاری از زنان و دختران حتی از درخواست مراقبتهای پزشکی خودداری کنند. این محدودیتهای شدید، که توسط گروههای حقوق بشری به عنوان "آپارتاید جنسیتی" توصیف شدهاند، دسترسی زنان و دختران به خدمات بهداشتی را به شدت کاهش داده است. بسیاری از زنان به دلیل ترس از مواجهه با نیروهای طالبان یا به دلیل ممنوعیتهای سفر بدون همراه مرد، از مراجعه به بیمارستانها یا کلینیکها خودداری میکنند.
نویسندگان این گزارش چندین عامل را برای این نابرابری عنوان کردهاند؛ از جمله "الگوهای ارجاع محلی و ویژگیهای اجتماعی-فرهنگی" و همچنین اینکه پسران بیشتر در معرض تصادفات رانندگی یا بقایای مواد منفجره ناشی از دههها جنگ در افغانستان قرار دارند.
اما شواهدی که تلگراف از طریق مصاحبه با پزشکان و خانوادههای سراسر افغانستان جمعآوری کرده، نشان میدهد که محدودیتهای سختگیرانهای که طالبان وضع کردهاند، مانع از دسترسی زنان و دختران به مراقبتهای حیاتی پزشکی شده است.
از زمانی که طالبان در سال ۲۰۲۱ به قدرت بازگشتند—بر اساس توافقی که دولت اول دونالد ترامپ منعقد کرده بود—رگباری از احکام این رژیم، زنان را از خروج از خانه بدون همراهی یک مرد، کار کردن، تحصیل و حتی آموزش پزشکی و پرستاری منع کرده است.
زنان حتی از بلند صحبت کردن در اماکن عمومی و داخل خانههای خود نیز منع شدهاند.
"مسئله فقط جراحی نیست، بلکه بهطور کلی دسترسی دختران به مراقبتهای پزشکی بهشدت محدود شده است، بهویژه در مناطق دورافتاده."
این را عجاز نعمتی، پزشکی در هرات میگوید.
"در شهرها مردم میتوانند در این مورد صحبت کنند، اما در کلینیکهای کوچک خارج از شهرها، همکاران ما حتی اجازه درمان بیماران زن را ندارند. اگر این کار را انجام دهند، منتظر مجازات باشند."
"اینجا دختران از همه چیز محروم شدهاند. تنها چیزی که هنوز اجازه دارند انجام دهند، نفس کشیدن است."
مقامات طالبان اصرار دارند که هیچ قانونی بهطور خاص درمان زنان را منع نکرده است.
حدودیتهای شدید و سختگیرانه طالبان برای زنان و دختران از سال ۲۰۲۱ تاکنون به طور قابل توجهی افزایش یافته است. این محدودیتها، که توسط عکسها و گزارشهای مستند تأیید شدهاند، نشان میدهند که چگونه زندگی زنان و دختران در افغانستان تحت حکومت طالبان به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است.
فریدالله عمری، پزشکی در یک بیمارستان تحت کنترل طالبان در کابل میگوید:
"ما بر اساس اصول اسلام، خدمات درمانی را به همه—دختران و پسران، زنان و مردان—بهطور مساوی ارائه میدهیم."
اما قوانین سختگیرانه طالبان که گروههای حقوق بشری از آن بهعنوان "آپارتاید جنسیتی" یاد میکنند، باعث شده است بسیاری از زنان و دختران حتی برای دریافت درمان نیز مراجعه نکنند.
گلنسا، زنی که همسرش سال گذشته در یک درگیری خانوادگی در روستایشان در غرب افغانستان کشته شد، درباره مشکلات مراجعه به پزشک برای دخترش توضیح میدهد:
"دختر ۸ سالهام سرفه شدیدی داشت. چندین بار تلاش کردم او را به دکتر ببرم.
"هر بار کنار جاده منتظر ماشینی میایستادم تا ما را به بیمارستان شهر ببرد، طالبان میآمدند و میپرسیدند همسرم کجاست. میگفتم که مرده است، اما آنها باور نمیکردند."
"میگفتم که دخترم بیمار است و نیاز به دکتر دارد، اما آنها مرا دروغگو خطاب میکردند و میگفتند که میخواهم به شهر بروم تا کار حرام انجام دهم."
در نهایت، زمانی که وضعیت دخترش بدتر شد، یکی از اقوام مرد از روستای مجاور را متقاعد کرد تا آنها را همراهی کند.
اما زمانی که او دوباره نیاز به مراجعه به پزشک داشت، با همان مشکلات مواجه شد و ترس از مجازات توسط پلیس اخلاقی طالبان، باعث شد دیگر از روستا خارج نشود.
در سراسر افغانستان، تنها پنج مرکز درمانی ویژه کودکان وجود دارد که همگی در کابل هستند.
به دلیل هزینههای سرسامآور درمان و عدم دسترسی، بسیاری از خانوادهها به شفادهندگان مذهبی و داروهای سنتی روی آوردهاند—که گاهی اوقات پیامدهای فاجعهباری دارد.
در هفتههای اخیر، پزشکان افغان در رسانهها هشدار دادهاند که نباید از داروهای خانگی برای درمان بیماریهای جدی استفاده کرد.
دکتر فرهاد همدرد، متخصص اطفال در استان نیمروز میگوید:
"ذاتالریه را نمیتوان با داروهای گیاهی درمان کرد. برخی از کودکانی که به من آورده شدهاند، فقط یک ذاتالریه ساده داشتند، اما بعد از درمان گیاهی، وضعیت آنها بدتر شد."
نمونهای از این وضعیت، دختری در شرق افغانستان بود که با نقص مادرزادی قلب (VSD) به دنیا آمده بود.
خانوادهاش بهجای بردن او به پزشک، او را نزد یک ملا میبردند که با نوشتن آیات قرآنی روی کاغذ، سوزاندن آنها و وادار کردن دختر به استنشاق دود، سعی در درمان او داشت.
این دختر سال گذشته در ۱۰ سالگی جان خود را از دست داد.
دکتر فدا محمد پیکان، معاون سابق وزیر بهداشت افغانستان میگوید:
"فرار گسترده پزشکان و کاهش شدید تعداد پزشکان زن، بحران را عمیقتر کرده است."
"هیچ پزشک زن جدیدی آموزش نمیبیند، و پزشکان زن موجود یا در خانه زندانی شدهاند یا از کشور فرار میکنند. افغانستان در آستانه یک فاجعه درمانی است."
تصمیم ترامپ برای قطع کمکهای مالی آمریکا، اوضاع را وخیمتر کرده است.
آمریکا بزرگترین کمککننده به افغانستان است و تاکنون ۲۱ میلیارد دلار کمک کرده است.
با فروپاشی خدمات عمومی، نیازهای درمانی زنان و دختران هر روز بیشتر به حاشیه رانده میشود.
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.