قد انار العشق للعشاق منهاج الهدا سالک راه حقیقت عشقه ایله ر اقتدا . عشقدر اول نشئه ی کامل کیم اوندندر مدام می ده تشویر حرارت ، نی ده تاثیر صدا. وادی وحدت حقیقتده مقام عشقدر کیم مشخص اولماز اول وادیده سلطاندن گدا. ایله مز خلوت سرای سر وحدت محرمی عاشقی معشوقدن ، معشوقی عاشقدن جدا . ای کی اهل عشقه،سویلرسن ملامت ، ترکین ایت! سویله کیم ممکنمیدر تغییر تقدیر خدا؟ عشق کلکی چکدی خط حرف وجود عاشقه کیم اولا ثابت حق اثباتنده نفی ماعدا ای " فضولی " انتها سیز ذوق بولدن عشقدن بویله در هر ایش که حق آدیله قیلسه ن ابتدا 
جلال ملکشاه متولد ۱۳۳۰ به روستای «مه له کشا» سنندج دیده به حیات گشود. کودکی و نوجوانی را در سنندج گذارنید و دیپلمش را درین شهر گرفت . سرودن شعر و نوشتن داستان از دوران کودکی و نوجوانی اش آغاز شد . ملکشاه شاعر و نویسنده ای فعال بود و اشعار و مقالات وی که دیدی منتقدانه داشت در بسیاری از مجلات کشور منتشر شده اند. رنج قرین زندگی اش بود و شعر متعهد راه رنج را برایش هموار می کرد 
راست نیست اگر بگویم هیچ واهمه‌ای ندارم از چیزی. می‌هراسم از بیماری، خواری. مثل همه، رؤیاهایی دارم. اما آموخته‌ام پنهان‌شان کنم برای مصون ماندن از گزند خوشبختی: شادی‌ها، خشمِ سرنوشت را برمی‌انگیزند خواهرانی را ماننده‌اند شریر که در نهایت هیچ احساسی به یکدیگر ندارند جز حسد. 
به کجا چُنین شتابان؟ گون از نسیم پرسید - دل من گرفته زین جا هوسِ سفر نداری زِ غبارِ این بیابان؟ - همه آرزویم امّا چه کنم که بسته پایم به کجا چنین شتابان؟ - به هر آن کجا که باشد به جز این سَرا، سَرایم! - سفرت به خیر، امّا تو و دوستی خدا را چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی به شکوفه ها، به باران برسان سلامِ ما را!
آیریلیق دوشدو یئنه جانیله جانان آراسیندا گولموشم شمعه کی ، آغلار یانیرام جان آراسیندا آه و اشکیم نه دی ؟ نیسانداکی طوفاندی ؛ یاغیشدیر اوره گیم قوش کیمی آواره دی طوفان آراسیندا ........................................ چوخ دولاندیر باشیوا ؛ آت داشیمی سونرا سوپک تک منده آشفته دوشوم بر و بیابان آراسیندا گوزلرین قوربانی یام توپراغا بیرعبرتیلن باخ گور تفاوت نه دی درویشیله سلطان آراسیندا منی بختیم کیمی همشهرلریمده اونودوبلار "خلفه چین " تکتاپاجاقلار سورا دیوان آراسیندا حشمتین جاهین آزالماز ائله " درویشه " محبت قصه لر واردی قاریشقایلا سلیمان آراسیندا 
آمان الله، دلی قیش یاغیش لاری یاغاندا یویاندا نه دن سه، بزمیش بو شهرین ائولرینی آغلاییب کوچه لره آخاندا پاس آتمیش ناوالچالارین چاره سیز تنهالیقی یادینا سال منی یادینا سال منی قویدوغون یئری تاپ منی ، تاپ ،آمان، الله و بیل ، و بیل ، و بیل کی دوروب ،پنجره قاباغیندا ، باخیرام ، باخیرام یاغیش و یاغیش سسی آلتدا آیاقی یالین ، باشی آچیق قالمیش بیر اینسان طالعینه و بو طالع یی یه سی بو الله سیز دونیادا دا اینانیر، اینانیر، اینانیر سنه ......
این شعر در روزنامه های قرن نوزدهم با عناوین متنوعی از جمله "خودم" ، "آواز یک روح قوی" ، "روح من" "صاحب سرنوشت خویش " ، "ناخدای روح من"چاپ شد. عنوان "شکست ناپذیر" ، "Invictus" ، هنگام ویرایش این شعر در کتاب آکسفورد نسخه 1900 توسط سردبیر آرتور کویلر کوچ اضافه شد. 
بیش از 50 سال می‌شود که میز کنار پنجره در گوشه‌ی خلوتِ کتاب‌خانه عمومی کابل، میز کار شاعرِ عارف است. صندلی او مشرف بر جنب‌وجوش پایتخت است؛ پایتختی که از روزی او به‌عنوان منشی جوان کتاب‌خانه واردش شد، بسیار تغییر کرده است. در آن‌روزها او ذهنی رویاپرداز و زبانی پرلکنت داشت، اما دست‌خط زیبایش به او کمک کرد شغلی به‌دست آورد. دولت ها سقوط و رژیم‌ها پی‌هم تغییر کردند، افغانستان به کام جنگی فرو رفت که هنوز شعله‌ور است، ولی «حیدری وجودی» در این جریان کار و میزش را حفظ کرد و هر روز، بعد از تعویض کفش‌هایش با چپلی راحتی که با جوراب می‌پوشد، پشت آن حاضر شد. دور و اطراف میز وجودی، مجله‌ها و نشریه‌ها انبار شده است. استکان چایش هم مرتب پر و خالی می‌شود. 
منده مجنوندان فزون عاشقليك استعدادي وار عاشق صادق منم، مجنونون آنجاق آدي وار نوْلا قان تؤكمكده ماهر اوْلسا چشميم مردمي نطفه ي قابل دورور غمزه ن كيمي اوستادي وار قيل تفاخر كيم سنين ده وار منيم تك عاشقين ليلي نين مجنونو، شيرينين اگر فرهادي وار اهل تمكينم، مني بنزتمه اي گول بولبوله درده يوْخ صبري اونون هر لحظه بير فريادي وار اؤيله بد حالم كي احواليم گؤرنده شاد اوْلور هر كيمين كيم دوْر جوْروندن دل ناشادي وار گزمه اي كؤنلوم قوشو غافل فضاي عشقده كيم بو صحرانين گذرگاهيندا چوْخ صيادي وار اي فضولي عشق منعين قيلما ناصحدن قبول عقل تدبيري دير اوْل، سانما كي بير بنيادي وار 
ساقی ، اینصاف ائله ، وئر باده نی باتدیم گئتدیم ترپه ده تا منی جینگیلتیسی ، یاتدیم گئتدیم منی آلوده ائدیب دیر بو خطا گیردابی صاف گلیب عالمه ، صد حیف کی ، باتدیم گئتدیم دئمه میخانه یه گئتمه ، گئده جک ایمانین من گئدنده اورا ایمانیمی آتدیم گئتدیم قاش لارین وصفینه ای خسرو خوبان، سوزدن طاقی کسرا کیمی بیر موعجوزه چاتدیم گئتدیم گلمه ز ایدیم بو فنا مولکونه، گلدیم زاهید کیمیسه بلکه جهالت ده ن اویاتدیم گئتدیم کچمیشه م چوخ بئله عالم لری ، بیر گون بونادا ماهیر ئولسه م ده غمیم یوخ، دولانیب بوش بوشونا سورمه دیم عومرو هدر ، نیسه یاراتدیم گئتدیم بیر ده گوردوز کی ده یر - دیمه زه ساتدیم گئتدیم 
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
کریم قوربان نفس در سال ۱۹۴۲ پس از ناکامی در عشق، شعر «یاشلیق دراماسینی» را سرود که دربارهٔ عشق شکست خورده اش می‌باشد. این شعر در بین مردم بیشتر با نام «منینگ یگیت وقتیم، سنینگ قیز وقتینگ» مشهور می‌باشد؛ اجرای رحیم حیوه لیکاری زیبا برای این سروده است! 
بیر آخشام تاکسیدان دوشدوب پاییزا بیلمه دیک هارایا هایانا گئده ک درین سولارینی قاتیب دایازا دنیز ده باغلیدی یای کینوسی تک یاغیشین الینده ن قاچیپ بیر کونجه دایاندایق اوزوموز قیبله یه ساری یئنه تاپیلمادی پاییز گلینجه باغلی اومیدلرین ایتمیش آچاری.......
انتخاب 27 شهریور برای روز شعر و ادب در ایران ، روز وفاق و بلند نظری در جامعه احساس و هنر است ، که با لطافت شعر به دوستی ها با هم می پردازند ..... این روز با حس های پاک و انسان دوستانه شاعر مرزها را در هم می نوردد .
فردا به صدای سبز شگفتن سلام خواهم داد و آمدن گیاه را به زمین چشم روشنی خواهم گفت و دمیدن علف را در لای سنگ‌های شقاوت دعوت خواهم کرد من که از دیروز تا امروز غیابت این‌ها را به خود، جای سبزی داده ام
با یک جنگل پرنده در صدا با کبوتران خنده در نگاه روشنم کردی باز سپیده‌ها را زیر پای خورشید می گستری باز سایبان می‌شوی در ظهر خسته‌گی باز رقصی می‌شوی در نا پیدای آواز مادر! و حرف حرف نام من می‌شوی با یک حنگل پرنده در صدا به گلویم می آویزی
ای دل ، بو جهان جمله سی افسانه دگیلمی ؟ دونیا یه اویانلار دخی دیوانه دگیلمی ؟ زحمت چکوبن خانه بنا ائمه جهاندا بو خانه لرین آخری ویرانه دگیلمی ؟ 
بیر قوجا اوتوروب اوتوروب ئوزی کیمی بز بومبز ، دنیزین قارشیسیندا اوفوق سوز مسافه ده ایتیر باخیشی یوخدور یئر یوزونده گنجلیک ، یوخدور! *** بیر اوشاق اویناییر اویناییر ئوزو کیمی الوان اوتلارین ، چیچک لرین آراسیندا گونش باخیر گوز قیرپمادان ..... یوخدور قوجالیق یئر یوزونده ، یوخدور !
حامد کرزی در سخنرانی خود در لویی جرگه که برای ایجاد امکان صلح با طالبان و تصویب آزاد سازی 400 جنایتکار این گروه که حتی مرتکب تجاوز به عنف شده بودند ، رویای صلح در افغانستان را ستود و بیت اول این ترانه افغان از استاد سراهنگ را خواند. 
تلفون نومره لری اوخشاماز بیر بیرینه آمما هامی سیندا اینسان سسی اینسان سس لری اوخشاماز بیر بیرینه بیرینده سوینج بیرینده کدر 
می ده که از زورش روان مستی کند تا جاودان ما را برد زی عشق مان تا مرگ دل تا پای جان سوزد کهن بت‌خانه را گرمی دهد می خانه را
یول لار اوزون یول لار گوده نه فرقی وار هانسی ائل ده هانسی یولدا آزاسان ؟ ائل لر مین مین دیل لر مین مین نه فرقی وار هانسی ائل ده هانسی دیل ده سوسا سان؟
مزاریما نه باش داشی قویون نه هیکل بیر جوت آیاق قابی قویون آیاقی یالین گئییب گئتسین..............
صدایش می آید و چشمانت خیره در آن می ماند ، آنقدر شفاف که نمی بینی اش !......................... می آید و می رود و توفقط لحظه ای آن را می یابی1.jpg)
ای عشق بخویش آشنا ساز مرا از بند کم و بیش رها ساز مرا وز نیک و بد زمانه بیزارم کن از فکر پس و پیش جدا ساز مرا