تبریز امروز:

سکویی در میدان نفتی شاه دنیز آذربایجان 

میکائیل جباروف، وزیر اقتصاد آذربایجان گفت که آذربایجان گاز بیشتری برای صادرات به اروپا در دسترس دارد، اما به سرمایه گذاران خارجی و موسسات مالی بین المللی نیاز دارد تا وارد عمل شده و ریسک هزینه را به اشتراک بگذارند.

جباروف در نشست مجمع جهانی اقتصاد در 23 می در نشست مجمع جهانی اقتصاد در داووس گفت: "آیا گاز بیشتری برای عرضه وجود دارد؟ بله وجود دارد و آیا ما روی آن کار می کنیم... این فرآیندی است که مدت ها قبل آغاز شده است."

جباروف به علاقه جدید اروپا به جستجوی منابع جایگزین گاز طبیعی، از جمله از آذربایجان، در پی حمله روسیه به اوکراین اشاره داشت.

اما او هشدار داد که به دلیل عدم سرمایه گذاری بین المللی در سال های اخیر در پروژه های انرژی آذربایجان، افزایش تولید و صادرات به سرعت اتفاق نمی افتد.

جباروف گفت: «در چند سال گذشته، بخش [گاز] به شدت با سرمایه گذاری ناکافی مواجه بوده است.

جباروف توضیح بیشتری نداد، اما به نظر می رسد که او به ابتکارات اتحادیه اروپا برای کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی به نفع انرژی های تجدید پذیر اشاره می کند.

در حالی که سایه جنگ در اوکراین به شدت بر روی این نشست بود، جباروف هیچ اشاره مستقیمی به دلیل علاقه ناگهانی اروپا به افزایش صادرات گاز آذربایجان به اروپا نکرد.

در عوض، وی خاطرنشان کرد که در سال 2012، زمانی که برای اولین بار توسعه سیستم خط لوله کریدور گاز جنوبی (SGC) که امروز گاز آذربایجان را به اروپا منتقل می کند، آغاز شد، این خود آذربایجان بود که بیشترین خطر را متحمل شد و سرمایه گذاری در خطوط لوله و اکتشاف و تولید گاز اطمینان حاصل کرد که به اندازه کافی منابع گازی  وجود دارد. .

جباروف گفت، گفت‌وگوهای کنونی بین دولت آذربایجان و شرکای آن در مورد توسعه تولید و صادرات گاز این کشور بر روی «چگونگی تقسیم و مدیریت این ریسک‌ها» و چگونگی «استفاده از نقاط قوت نهادهای مالی بین‌المللی» متمرکز است.

جباروف نام شرکا را ذکر نکرد، اما آنها احتمالاً شامل شرکت‌های بزرگ بین‌المللی فعال در آذربایجان مانند BP، توتال، لوک اویل، شرکت نفت دولتی ترکیه TPAO و شرکت نفت دولتی ایران NIOC می‌شوند.

آذربایجان در حال حاضر سالانه 10 میلیارد متر مکعب گاز را از بزرگترین میدان گازی خود در دریای خزر، شاه دنیز، به اروپا تامین می کند که از طریق SGC، مجموعه ای متشکل از سه خط لوله مجزا از آذربایجان و از طریق گرجستان، ترکیه، یونان و آلبانی به سمت غرب و سپس از طریق دریای آدریاتیک به ایتالیا می فرستد. .

هم تولید کنونی گاز آذربایجان و هم ظرفیت SGC به حداکثر حد مجاز خود نزدیک هستند، اما هر دو می توانند با سرمایه گذاری قابل توجه دو برابر شوند. به نظر می‌رسد اظهارات جباروف تأیید می‌کند که مذاکرات با شرکای بین‌المللی در مورد آن سرمایه‌گذاری ادامه دارد.

تولید در دیگر میادین آذربایجان می تواند افزایش یابد و در 21 می، شرکت دولتی انرژی آذربایجان سوکار اعلام کرد که در حال توسعه تولید در میدان گازی Umid خود است که تولید را بیش از دو برابر می کند و به حدود 3 میلیارد متر مکعب در سال می رساند.

اما هر گاز اضافی که آذربایجان می تواند به اروپا ارائه دهد، حتی در بلندمدت، هنوز تنها بخش کوچکی از 155 میلیارد متر مکعب گاز روسیه است که اتحادیه اروپا سالانه وارد می کند.

دیوید اوبیرن -روزنامه نگار ساکن استانبول