تبریز امروز:

محمدطاهر زهیر، سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ کشور می‌گوید که سه میراث فرهنگی ناملموس شامل هنر «میناتوری سبک بهزاد»، «اتن ملی» و «رباب افغانی» برای ثبت به سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد؛ یونسکو فرستاده شده است.

آقای زهیر  سه‌شنبه، ۵ حوت در یک نشست خبری در کابل  گفت که این میراث‌های فرهنگی از جمله‌ی ۲۰ میراث فرهنگی ناملموس می‌باشد که توسط وزارت اطلاعات و فرهنگ ثبت ملی شده است.

او افزود که دوسیه‌ها و اسناد میراث‌های فرهنگی هنری میناتوری سبک بهزاد، رقص اتن ملی و رباب افغانی تکمیل شده و از طریق وزارت امور خارجه‌ی به خاطر ثبت در میراث‌های فرهنگی غیرملموس جهان، به سازمان یونسکو معرفی و سپرده شده است.

سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ خاطرنشان ساخت که سازمان یونسکو در هر سال از هر کشور تنها یک میراث فرهنگی غیرملموس را ثبت می‌کند.

با این حال او گفت که افغانستان از سازمان یونسکو تقاضا دارد که به دلیل تأخیر «خیلی زیاد» در ثبت میراث‌های فرهنگی غیرملموس کشور و در معرض خطر قرارداشتن آن‌ها، هر سال حداقل سه میراث را بپذیرد و ثبت کند.

از سویی هم، محمدطاهر زهیر گفت که تلاش‌ها برای ثبت باقی میراث‌های فرهنگی کشور به سازمان یونسکو نیز در جریان است. او توضیح داد که این میراث‌های فرهنگی غیرملموس شامل مسگری، قرصک، فلک‌بازی، کاشی‌سازی، خط نستعلیق و تربیت کرم پیله همان کزم ابریشم است .

همچنان ابریشم‌بافی، چارده‌پال (چهارده‌فال)، پیشپو، برک‌بافی، نیزه‌بازی، سمنک، میرآب، کارچوب نورستان، شب یلدا، بادگیر و آسیاب بادی از دیگر میراث‌های فرهنگی ثبت ملی در وزارت اطلاعات و فرهنگ است که به گفته‌ی آقای زهیر در سال‌های آینده برای ثبت به یونسکو فرستاده خواهد شد.

با این حال، سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ از شهروندان کشور خواست که در رابطه با میراث‌های فرهنگی غیرملموس که تاکنون ثبت ملی نشده است، آن‌ها را با این وزارت شریک کند.

تن نوعی رقصی است که در افغانستان هم رایج است . اتن  به عنوان یک رقص محلی آغاز شد که توسط پشتون ها در زمان جنگ یا در عروسی یا جشن های دیگر ،نامزدی ها ، نوروز و مجالس غیر رسمی انجام می شد.

این رسم دیرینه در فرهنگ پشتون ، اکنون رقص ملی افغانستان محسوب می شود و توسط همه گروه های قومی در افغانستان به صورت عامه پسند برگزار می شود. 

اتن نوع خاصی از رقص است که توسط گروه 50 تا 100 رقصنده اجرا می شود که در حالی که نوازندگان بر طبل می کوبند ، روسری را در هوا تکان می دهند. هرچه زمان می گذرد ، رقص ویژه از رقصی که توسط رقصنده های گروه انجام می شود ، به رقص دلخواه افراد تبدیل شده است .