31 فروردین 1399
جوانان بیش از نیمی از جمعیت الجزایر را تشکیل می دهند و طبق گزارش یونسکو 72 درصد افراد زیر 30 سال در الجزایر بیکار هستند. لحظات محوری در تاریخ الجزایر ، مانند انقلاب "اکتبر سیاه" در سال 1988 ، جوانان را عصبانی کرده است. اکتبر سیاه به سختی سرکوب شد - بیش از 500 نفر در پنج روز کشته شدند - و به دنبال آن یک "دهه سیاه" خشونت و ناآرامی پدیدار گردید. سی سال به بعد ، آثار آن دهه هنوز وجود دارد. در یک کشور آسیب دیده ، بیکاری زیاد منجر به بی حوصلگی و ناامیدی در زندگی روزمره می شود و بسیاری از جوانان احساس جدایی از دولت و نهادهای آن می کنند. فوتبال ، برای بسیاری از جوانان ، هویت و وسیله ای برای فرار محسوب می شود ،
تبریز امروز:
جوانان بیش از نیمی از جمعیت الجزایر را تشکیل می دهند و طبق گزارش یونسکو 72 درصد افراد زیر 30 سال در الجزایر بیکار هستند. لحظات محوری در تاریخ الجزایر ، مانند انقلاب "اکتبر سیاه" در سال 1988 ، جوانان را عصبانی کرده است. اکتبر سیاه به سختی سرکوب شد - بیش از 500 نفر در پنج روز کشته شدند - و به دنبال آن یک "دهه سیاه" خشونت و ناآرامی پدیدار گردید. سی سال به بعد ، آثار آن دهه هنوز وجود دارد. در یک کشور آسیب دیده ، بیکاری زیاد منجر به بی حوصلگی و ناامیدی در زندگی روزمره می شود و بسیاری از جوانان احساس جدایی از دولت و نهادهای آن می کنند. فوتبال ، برای بسیاری از جوانان ، هویت و وسیله ای برای فرار محسوب می شود ، زیرا گروه های شبه سیاسی معترضین معروف به "اولتراس" در اعتراضات نقش بزرگی و بعضاً خشن را بازی می کنند. در محله های کارگری مانند باب الوود در الجزایر ، جوانان غالباً به خانه های خصوصی که "حباب آزادی" هستند ، دور از نگاه جامعه و از ارزشهای محافظه کارانه اجتماعی پناه می برند. اما احساس جامعه و همبستگی غالباً برای پاک کردن احساس شرایط نامناسب زندگی کافی نیست. در فوریه 2019 ، هزاران جوان از محله های طبقه کارگر مجدداً به خیابان ها رفتند و به یک چالش در سراسر کشور برای سلطنت رئیس جمهور طولانی مدت عبدالعزیز بوتفلیکا تبدیل شدند.
خو (لغت به معنای "برادر" در عربی محاوره آفریقای شمالی) در مورد پیدایش یک شورش است. این داستان اضطراب عمیق جوانان است ، که با جرات به چالش کشیدن اقتدار ، به سایر مردم الهام بخش گردید تا به این اقدامات بپیوندند و بزرگترین جنبش اعتراضی در الجزایر را در ده ها سال به دنیا آورد.
درباره عکاس
رومن لوراندو
رومن لوراندو در ETPA در تولوز ، فرانسه در زمینه عکاسی آموزش دید و در پروژه های بلند مدت به عنوان یک عکاس حرفه ای در فرانسه ، سنگال ، الجزایر و فلسطین کار کرده است .
لوراندو با بیماری کراتوکونوس ، یک بیماری پیشرونده چشم که باعث تحریف قرنیه می شد ، مواجه گردید. در طی این سالهای بیماری ، او صمیمیت عکاسی را از طریق سری درونگرایانه "وقتی تاریکی در حال سقوط است" کشف کرد.
پس از پیوند قرنیه در سال 2009 ، وی تصمیم گرفت تا به طور گسترده سفر کند تا وضعیت انسان را در تمام جنبه های اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی آن مستند سازد. وی بیش از پنج سال در زمینه به اشتراک گذاری داستان های جوانان در الجزایر ، الجزایر کار کرد. این کار بسیاری از دلایل اصلی وقوع اعتراضات در الجزایر را مستند می کند.
سپس لوراندو طرحی را در مورد استفاده و تجارت مواد مخدر در سرزمین های فلسطین آغاز کرد. پدیده ای که برای هر دو منطقه مشترک است و جمعیتی که تمام از آن رنج می برند
اخبار ، گزارشات ، عکسها و فیلم های خود را برای ما ارسال دارید . برای ارسال میتوانید از طریق آدرس تلگرامی یا ایمیل استفاده کنید.