تبریز امروز:

در این روز، 12 سپتامبر  1977، 41 سال پیش استیو بانوت بیکو مرد. زخمی و برهنه، او در در کف زمین بتونی در زندان مرکزی پرتوریا، توسط پلیس آپارتاید بعد از ضرب و شتم جان سپرد.

یک روز قبل از مرگش پلیس به سر او ضربه زده بود  ، بعد از ضربه به سر، بیکو را به پشت یک ون پلیس پرتاب کردند و از پورت الیزابت به پرتوریا در حدود 200 کیلومتر رانده شد.

سپس جیمی کروگر وزیر دادگستری و رییس پلیس، به خبر مرگ مرگ بیکو واکنش نشان داد: "من احساس خنکی می کنم."

بیکو، متولد 18 دسامبر 1946، سه ماه قبل از 31 سالگی خود از دنیا رفت.

وی با تاسیس جنبش آگاهی سیاه (BCM) فعالیت خود را آغاز کرد ، بیکو از اواسط دهه 1960 تا زمانی که مرگش فرا رسید ، از فعالین ضد آپارتاید تاثیر گذار بود.

'من می نویسم آنچه را که دوست دارم' مجموعه ای از نوشته های اوست که یک سال پس از مرگ وی منتشر شده است.

مراسمی در روز چهارشنبه برای بزرگداشت "پدر جنبش آگاهی سیاه" برگزار شد.

سخنران مراسم در بیانیه ای گفت: "در یادآوری بیکو، ما باید علت آزادی سیاه پوستان در آفریقای جنوبی را به یاد داشته باشیم" . ما باید سازمان دانشجویان آفریقای جنوبی را به یاد داشته باشیم و فعالان دانشجویی آگاهی بخش سیاه را که از زمان اخراج شدن از دانشگاه ها برای چالش بردن سیستم زندانی و تبعید شدند.

خیزش 1976 در سووتو و رویداد غرور افرین سیاه پوستان که الهام بخشی بسیار در جامعه دانشجویی سیاه و سفید آفریقای جنوبی و رهبران سووتو ایجاد نمود با الهام از بیکو و نسل او بود.

در این مراسم در خواست تغییر نام فرودگاه استون در لندن به نام استیو بیکو به خاطر سهم او در مبارزه و مردم سیاه پوست به عمل امد 

بنیاد نلسون ماندلا نوشت: "این دیکته ای از تاریخ است که در آن رهبرانی بوجود می ایند که  حرکت اجتماعی را بدست می گیرند،که خواسته ها و آرمان های مردم تحت ستم را انسجام می بخشند و این چنین استیو بیکو،  یک نماینده افتخار امیز  برای یک زمان خاص و ایجاد کننده شرایط لازم برای مردم بود." 

او به خاطر شعارش، سیاه زیباست مشهور است، که خودش اینگونه آن را معنی کرده است: مرد، همین جور که هستی خوبی، به عنوان یک انسان به خودت نگاه کردن را آغاز کن.

بعد از فروپاشی اپارتاید در جریان برنامه «اعتراف کن، عفو بخواه و بخشوده شو»، پلیس اعتراف به قتل «استیو» کرد و قاتل او را که یک سرپاسبان بود معرفی نمود.

آواز زولو - انگلیسی آسیمبونانگا برای رهبران سیاه از جمله او سروده و خوانده شده است و ترانه ای به نام بیکو نیز برایش توسط پیتر گابریل خوانده شده است.